Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ



Με το πρόσφατο θέμα των μεταναστών, προσφύγων και λαθρομεταναστών, ακούω σαν αντανακλαστικό τρομολαγνείας το επιχείρημα «αν θέλετε τους μετανάστες, πάρτε τους στο σπίτι σας». Αυτό αντανακλά επίσης και την άγνοια των σύγχρονων Ελλήνων για τις βασικές αρχές μιας μεγάλης επιστήμης που τις βάσεις της έθεσαν οι πρόγονοί τους: της ρητορικής. Το επιχείρημα τούτο δείχνει σε τι απόσταση βρίσκεται η σύγχρονη ελληνική σκέψη από την αρχαία. Απέχει, έτη δε φωτός, από τη λογική. Είναι  σοφιστεία και μπορεί ν’ απαντηθεί μόνο με εξίσου σοφιστικό τρόπο του τύπου: «αν δεν αντέχετε τους ανθρώπους, αλλάξτε πλανήτη».
Στο παράλογο, οφείλεις ν’ απαντάς με παράλογο. Τον βασικό αυτόν κανόνα θέτει στη «Ρητορική» του ο Αριστοτέλης, όπως επίσης θέτει και τους βασικούς κανόνες του διαλόγου και της πειθούς. Εξηγεί σε σημείο του έργου του πως ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος να πείσεις κάποιον λογικό, είναι να μιλήσεις σε αυτόν λογικά, να απευθυνθείς στη λογική του με επιχειρήματα και τεκμήρια. Αν δε, διαπιστώσεις το παράλογο στη σκέψη του άλλου, του συνομιλητή σου, οφείλεις, είτε να σωπάσεις είτε ν’ απαντήσεις και εσύ παράλογα.
Η επίκληση στη λογική λοιπόν, υπακούει στον ορισμό:»λογικό επιχείρημα και άρα ευσταθές ονομάζουμε τις λογικές προτάσεις (που ορίζονται ως σαφείς, ακριβείς και πλήρεις και που συνάδουν με την πραγματικότητα και ως τέτοιες μπορούν να υλοποιηθούν ή έχουν υλοποιηθεί) που διευθετούνται σε κλιμακωτή σειρά, για την απόδειξη μιας άποψης-θέσης.
Ενώ λοιπόν, το πρώτο μέρος της πρότασης «αν θέλετε τους μετανάστες» ισχύει λογικά, το δεύτερο μέρος «πάρτε τους στο σπίτι σας» είναι πέρα για πέρα παράλογο.
Πρώτον: διότι δεν υπάρχει, και κανείς δεν έχει, τέτοιο σπίτι που να χωρά τόσους μετανάστες' προσωπικά μένω σε δυάρι!
Δεύτερον: διότι η αγάπη κάποιου προς τον άνθρωπο δεν επιβάλλει τη συμβίωση, αλλά τη συμμετοχή και την ομαλή συνύπαρξη στην ίδια κοινωνία τη θεωρεί ανάγκη. Για τους λόγους αυτούς και σεβόμενη το μεγάλο δάσκαλο Αριστοτέλη-όπως και την αρχαία ελληνική σκέψη-που το έργο του διδάσκεται ως μάθημα κορωνίδα και σε διάσημα ξένα πανεπιστήμια, καλώ όσους  παραβιάζουν τη λογική, τουλάχιστον να μη δηλώνουν Έλληνες, εφόσον ο ελληνικός πολιτισμός είναι ο μόνος και, από ό,τι φαίνεται μέσω της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού (sic), παραμένει ο μόνος που μίλησε, διέδωσε και υποστήριξε το διάλογο, την κριτική σκέψη, το σεβασμό προς την έννοια του ανθρώπου και αναφέρθηκε στη δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η έννοια «Έλληνας» δεν αφορά το DNA, ούτε είναι εγγενής ιδιότητα. Είναι ιδιότητα που αποκτάται από όποιον προσεγγίζει, μελετά, αφομοιώνει με όλους τους πόρους του τη γνώση και τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού. Είναι κατάσταση στην οποία μετέχει καθένας που μαθαίνει να μιλά και να γράφει την ελληνική γλώσσα. Είναι αναβαθμός πολιτισμού. Καθένας που πιστεύει ότι είναι Έλληνας ας αναρωτηθεί πρώτα, αν γνωρίζει ή τουλάχιστον καταβάλλει προσπάθειες να γνωρίσει τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν την ελληνικότητά του. Ο Έλληνας, ο αληθινός Έλληνας, σίγουρος για τη δύναμη του πολιτισμού του, για τις αξίες του και με όπλο την πίστη του στον Άνθρωπο, δε φοβάται, δεν έχει λόγο. Είναι πεπεισμένος για τη ενάργεια και την ενέργεια που παρέλαβε από τον πολιτισμό αυτό που δεν ανησυχεί ούτε για το παρόν, ούτε για το μέλλον του. Όπως είπε και ο Μακρυγιάννης : "Η μοίρα πάντα μας κρατούσε ολίγους και όσα θεριά και αν προσπάθησαν να μας φάνε, τρώγανε από μας, αλλά έμενε και μαγιά". 
Συνεπώς: Η ελληνικότητα συνάδει με τον πολιτισμό και ως εκ τούτου, Έλληνας, και άρα πολιτισμένος, είναι μόνο εκείνος που εμπλέκεται στη διαδικασία του προβληματισμού και της κριτικής σκέψης, κρατώντας αποστάσεις από ψυχικά «πάθη», ακρότητες, μίση και παραλογισμούς.
Αλήθεια οι παρακάτω προτάσεις πόσο σας φαίνονται λογικές;
Ο γάιδαρος πετάει,
η  γη είναι επίπεδη και άρα
τα πυρηνικά είναι ακίνδυνα.
Σας πείθει;

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Το βρήκα στο blog OSTRIA και το θεώρησα ενδιαφέρον

Προπάντων ιεράρχηση

Tου Παντελή Μπουκάλα
 
Γειτόνισσά μας είναι η Ιταλία, γειτόνισσά μας και η Αλβανία και μάλιστα πιο κοντινή - και όχι μόνο γεωγραφικά· εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί ζουν εδώ, εδώ επίσης έχουν μετοικήσει περίπου τα μισά μέλη της ελληνικής μειονότητας, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι Ελληνες έχουν οικονομικά και άλλα συμφέροντα στην Αλβανία, με τις εκεί επιχειρήσεις τους. Ωστόσο, η Αλβανία σαν είδηση είναι σπανιότερη και από τις ειδήσεις τον Αύγουστο, τουλάχιστον την εποχή που είχε κάποια ισχύ ο γνωστός και ούτως ή άλλως υπερβολικός αφορισμός του Ουμπέρτο Εκο. Ακόμα και οι τρεις σκοτωμένοι στη διαδήλωση της περασμένης Παρασκευής στα Τίρανα δεν κρίθηκαν επαρκείς ώστε να αναβαθμιστεί το συμβάν στην κλίμακα ενδιαφέροντος των ελληνικών Μέσων.
Στα συντριπτικώς περισσότερα κανάλια μας, ούτε έκτακτες ανταποκρίσεις είδαμε, ούτε εκτενή ρεπορτάζ, ούτε τηλεφωνικές συνδέσεις με κάποιους που να ξέρουν κάπως καλύτερα τα πράγματα λόγω της ειδικότητάς τους, ή έστω με πολιτικούς, που όλο και κάτι θα έβρισκαν να πουν. Αλλά και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, η ίδια σιωπή·........ σε ελάχιστες βρέθηκε χώρος για ένα κάπως εμφανές «χτύπημα» της είδησης στην πρώτη σελίδα. Ενας κακεντρεχής πάντως ίσως και να έλεγε «καλύτερα έτσι», αν θυμόταν με ποια κόλπα είχαν πετύχει τις «αποκλειστικότητές» τους ορισμένοι φιλόδοξοι συμπατριώτες μας ρεπόρτερ, το 1997, τον καιρό της εξέγερσης: Εδιναν ένα πενηντάευρο, άντε ένα κατοστάευρο οι πιο γαλαντόμοι, στους ενόπλους, ώστε να στήσουν πρόχειρα ένα μπαμ-μπουμ την ώρα ακριβώς του δελτίου ειδήσεων των οχτώ. Ετσι, οι κατά φαντασίαν Πλίνιοι εμφανίζονταν μπαρουτοκαπνισμένοι, να μεταδίδουν τα «νέα» μέσα από την καρδιά της σύγκρουσης...
Αντίθετα, για την ενημέρωση όσον αφορά τον Καβαλιέρε και το ιταλικό μπούνγκα μπούνγκα δεν επιτρέπονται παράπονα. Οταν περνάνε επιτέλους στις εξωτερικές ειδήσεις, οι δίαυλοί μας προβάλλουν πρώτη και καλύτερη κάποια νέα σελίδα της ατέλειωτης μπερλουσκονιάδας ή αναμασούν ηδονικά τις παλαιότερες. Για ποια ακριβώς σκάνδαλα (πολιτικά και οικονομικά, εννοείται) κατηγορείται ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν μαθαίνουμε πολλά. Αυτά δεν είναι το κυρίως (ή το μοναδικό) θέμα, αλλά το απλό πρόσχημα. Ακούμε λοιπόν και ξανακούμε για τα επικλίνια ανδραγαθήματά του και ακούμε και τον ίδιο τον Μπερλουσκόνι να λέει και να ξαναλέει τα σεξιστικά ανέκδοτά του. Σαν φόντο σε όλα αυτά, σαν ορεκτικό μάλλον, χρησιμοποιούνται εικόνες των ελαφρότατα ντυμένων μανεκέν που γοήτευσαν η εξουσία του Ιταλικού πολιτικού και το χρήμα του. Λίγο περισσότερο αν προσέξεις, θα διακρίνεις ένα παράπονο στη φωνή του εκφωνητή· είναι σαν να θέλει να μας δώσει να καταλάβουμε πόσο νοστιμότερα θα ήταν κι εδώ τα πράγματα αν είχαμε να ασχοληθούμε με τις «πικάντικες» ερωτοδουλειές των πολιτικών και όχι με τα βαρετά ομόλογα.                 kathimerini.gr  

Μετανάστης; Πρόσφυγας; Ευτυχώς, όχι εγώ!

Χαίρομαι που ανήκω ως πολίτης σε μια χώρα που έχει αυτάρκεια, είναι ανεξάρτητη με όλη τη σημασία της λέξης πολιτικά και οικονομικά, που δεν αφεντεύεται από ξένα συμφέροντα. Είμαι ευτυχής που είμαι κάτοικος σε μια χώρα, που έχει μια ιδανική Δημοκρατία, που το Σύνταγμα και οι νόμοι της τηρούνται, που οι πολιτικοί ελέγχονται, οι δικαστικοί είναι αμερόληπτοι. Νιώθω υπερήφανη που ζω εδώ, που η Παιδεία και η Υγεία είναι προτεραιότητα σε αυτό το κράτος δικαίου, που η ανεργία αγγίζει μόλις το 2%, που όλοι σέβονται όλους, που η λέξη "εγκληματικότητα" αγγίζει το 1%. Ειλικρινά τελώ υπό κατάσταση ευτυχίας , που απολαμβάνω μια πόλη με πλατείες, δρόμους καθαρούς, που αντικρίζω μονίμως το κοινωνικό πρόσωπο σε όλες τις υπηρεσίες, που οι αστυνομικοί με σέβονται και σπεύδουν να με βοηθήσουν κάθε φορά που έχω ανάγκη. Ζω στον παράδεισο, αφού ζω εδώ, που δεν αντιμετωπίζω πληθωρισμό και ανέχεια, ανθρώπους σκυθρωπούς, μιζέρια, που είναι προστατευμένο το φυσικό περιβάλλον και που το μόνο που μπορώ να περιμένω είναι ένα πιο ευοίωνο και αισιόδοξο μέλλον. Ζω εν ολίγοις σε μια χώρα που θα τη ζήλευαν πολλοί, αφού το ρουσφέτι, η κομπίνα, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, η αρπαχτή είναι λέξεις  μόνο στα λεξικά και ιδέα δεν έχω τι σημαίνουν, αφού ποτέ μου δεν άκουσα και δεν είδα κάτι από αυτά.
Και ήρθαν Αυτοί και άρχισαν να τα σαρώνουν όλα. Μπήκαν στη ζωή μας από τα σύνορα, είτε ως μετανάστες είτε ως πολιτικοί πρόσφυγες. Πότε εγώ και το Έθνος μου είχα μεταναστεύσει ή είχα αναγκαστεί να πάω σε άλλη χώρα και να γίνω βάρος σε άλλη χώρα; ΠΟΤΕ! Η εθνική μου Ιστορία είναι γεμάτη από ένδοξες σελίδες, χωρίς εμπειρίες και μνήμες από σκλαβιές, βασανιστήρια, εξορίες, πτώματα από πείνα και εκτελέσεις, κατοχές. Η Ιστορία του Έθνους μου αποτελείται μόνο από επιτεύγματα, ανακαλύψεις και δημιουργίες του πνεύματος και τις τέχνης.
Και ήρθαν Αυτοί και αρχίζουν να τα χαλούν όλα. Ποτέ εγώ δεν έστειλα στρατιώτες στις χώρες τους που βομβαρδίζονταν. Ούτως ή άλλως ανήκω στην Ενωμένη Ευρώπη που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, που αρνείται να δει τα άλλα κράτη ως πεδία οικονομικού κέρδους, που επιθυμεί μόνο την ανάπτυξη του πολιτισμού και την ανταλλαγή πολιτιστικών στοιχείων, που ασκεί σε κάθε ευκαιρία βέτο, στο Συμβούλιο του Ο.Η.Ε., όταν διαπιστώσει πως κάποιο ισχυρό κράτος θέλει να σπείρει δυστυχία και θάνατο με επεκτατικό πόλεμο ή με την εμπλοκή του σε εμφύλιο, για να κερδίσει από το κακό.
Τι μου μαζεύτηκαν λοιπόν, εδώ στον τόπο μου, όλοι αυτοί οι δύστυχοι και μου χαλούν την ήρεμη ζωή που είχα, με τη σίγουρη εργασία, με τη βέβαιη σύνταξη να με περιμένει, με την τέλεια ιατρική μου και νοσηλευτική μου περίθαλψη; Τι ήρθαν να κάνουν όλοι αυτοί οι μπατίρηδες, οι βρωμιάρηδες, που μυρίζουν τα χνώτα τους από την πείνα και την εξαθλίωση;
Να φύγουν, να πάνε αλλού και αν δε φύγουν να τους διώξουμε εμείς! Εξάλλου η Ευρωπαϊκή Ένωση δε μας βλέπει σαν το φράχτη της, αλλά μας σέβεται ως χώρα και μας βοηθά ποικιλοτρόπως, αν παραστεί ανάγκη, ούτε μας απαγορεύει να τους προωθήσουμε στα εδάφη της, αφού κρίνουμε ότι μας προβληματίζουν όλοι αυτοί οι αλλόθρησκοι, φτωχομπινέδες. Αλλά και εμείς, όταν πρωτοήρθαν τους προσλάβαμε με μισθό ίσο με το μισθό των αυτοχθόνων, με ένσημα, με προγράμματα εκμάθησης της γλώσσας μας. Τους φροντίσαμε και μεριμνήσαμε γι' αυτούς και τώρα το έμαθαν και οι συγγενείς τους και ήρθαν και άλλοι και άλλοι και... φτάσαμε εδώ που φτάσαμε! Έχουν γίνει πολλοί, πάρα πολλοί! Δεν τολμώ να μπω σε ταξί και ο οδηγός είναι Ινδός! Δεν τολμώ να μπω σε λεωφορείο και τους έχω δίπλα μου. Γέμισαν και οι πλατείες και τα εγκαταλελειμμένα σπίτια από δαύτους. Λες και δεν είχαμε τέλεια οργανωμένα κέντρα υποδοχής προσφύγων. Αλλά, άμα ο άλλος είναι απολίτιστος τι περιμένει κανείς! Και σε πλατεία και σε παγκάκι και σε βαγόνι θα κοιμηθεί. Άσε και το άλλο. Δεν πλένονται, ντύνονται με άθλια ρούχα και η εμφάνισή τους είναι κιτς!
Προτείνω να τους διώξουμε ομαδικώς. Να τους πετάξουμε στη θάλασσα. Να τους αφήσουμε στη μέση του πελάγους να τους φάνε τα ψάρια.
Ας  έμεναν να πέθαιναν στον τόπο τους. Τι φταίω εγώ και η χώρα μου που έχουν αυτοί εκεί πόλεμο; Τι με νοιάζει εμένα για τους βομβαρδισμούς που υφίστανται, για τους νεκρούς που έχουν, για το γεγονός ότι ξένοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί  με στρατό διεξάγουν εκεί πόλεμο, για να τους κλέψουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους; Τι φταίω εγώ και η χώρα μου, αν εκεί δεν έχουν να ζήσουν, αν δεν έχει βρέξει χρόνια στη χώρα τους, αν τα φάρμακα των πολυεθνικών πωλούνται πανάκριβα και πεθαίνουν από ασιτεία και ασθένειες τα παιδιά τους;
Εγώ πάνω από όλα είμαι Χριστιανή και το "αγαπάτε αλλήλους" το εννοώ.
Εγώ είμαι και Ελληνίδα και υπηρετώ τα πανανθρώπινα ιδεώδη, τις αξίες, τα ιδανικά της φυλής μου, τον πολιτισμό που μου δίδαξε τον ξένιο Δία, την κατανόηση και μου έμαθε να βρίσκω λύσεις στα προβλήματα με τη σκέψη και το διάλογο.
Νιώθω όμως σίγουρη ότι αυτό το πρόβλημα θα λυθεί τάχιστα και θα μας αδειάσουν τη γωνιά σύντομα. Έχω πολιτικούς με πυγμή, ανιδιοτελείς, τίμιους, που μένουν άυπνοι για το καλό της πατρίδας και μεριμνούν για τους συμπολίτες τους και αυτοί θα βρούν τη λύση. Δεν ξεχνώ πως οι πολιτικοί μας έδωσαν αγώνες να μην μπει κανένας λαθρομετανάστης, που περιφρούρησαν τα σύνορα, που συζήτησαν με άλλες χώρες και βρήκαν από κοινού τρόπου να περιορίσουν τους πολέμους, την πείνα, το θάνατο που εξανάγκασε αυτούς τους υπανθρώπους να φτάσουν ως εδώ.
Έτσι μπορώ και κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια, ότι η δική μου ευτυχία και ευημερία δε θα μειωθούν από τους παρείσακτους ξένους. Ούτε με νοιάζει διόλου γι' αυτούς!
Όπως είπα και στην αρχή, τελώ υπό καθεστώς ευτυχίας και δε θ' αφήσω κανέναν να το αλλάξει αυτό.

Υ.Γ. Αν πιστεύεις έστω και ένα από αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω ότι είναι αλήθεια, όσον αφορά τη χώρα μας, τότε σου έχω αναφέρει και τους λόγους που εξανάγκασαν ανθρώπους να γίνουν μετανάστες και πρόσφυγες. Αν δεν το κατάλαβες από την αρχή... ε, τότε τι να πω. Ανήκεις στο 2% των ηλιθίων-πρόσφατη καταμέτρηση- αυτής της χώρας. Ευτυχώς όμως, που έχουμε τόσους μόνο ανόητους και έτσι εξηγείται γιατί ευημερούμε!

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ:ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ



Α. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ Το Βερολίνο προκειμένου να αντιμετωπίσει τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς του στόχους στην ευρύτερη ελληνική περιοχή, Λιβύη-Μ. Ανατολή-Βαλκάνια, είχε υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν σ'αυτήν και είχαν πεδίο δράσης την ευρύτερη περιοχή της.
Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων κατοχής. Επιπλέον η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της Λιβύης. Στόχος των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης-Μ. Ανατολής και η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων.
Από τα τελευταία εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το 20% του αντιμονίου, το 50% των ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου.
Την ίδια στιγμή για τους συμμάχους η μοναδική πύλη των Βαλκανίων ήταν και παρέμενε η Ελλάδα. Λόγω αυτών, η γερμανική απαίτηση για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα ήταν ανελαστική και είχε προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις ακόμα και της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου που απειλούσε με παραίτηση.
Page 1 of 7Παράλληλα ο Μουσολίνι όπως και ο Γερμανός πληρεξούσιος για την Ελλάδα, Γκύντερ Αλτενμπουργκ πίεζαν το Βερολίνο να μειώσει τα έξοδα κατοχής για την Ελλάδα.
Το πρόβλημα των μοναδικά υπέρογκων δαπανών κατοχής συνόδευε η "παντός αγαθού" λεηλασία του τόπου, φυσικό επακόλουθο της οποίας ήταν ο λιμός. Ο Αλτενμπουργκ από τις πρώτες ημέρες προειδοποιούσε το Βερολίνο για τον επερχόμενο υποσιτισμό.
Παράλληλα ο εκπρόσωπος του Βατικανού, νούτσιος Α. Ρονκάλι, ο μετέπειτα πάπας Ιωάνης ΚΓ', μετά από έρευνες του, διαπίστωνε τριπλασιασμό των θανάτων σε Αθήνα-Πειραιά λόγω λιμού τον χειμώνα 1941-42 και ο Γκαίμπελς σημείωνε στο ημερολόγιό του, ".... η πείνα (στην Ελλάδα) έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση".
Το πρόβλημα του λιμού καθιστούσε οξύτερο το Λονδίνο που είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα για να εξωθήσει τον ελληνικό πληθυσμό προς την αντίσταση. Η πείνα, η ανομία και τα φιλοαγγλικά αισθήματα γίνονταν τόσο απειλητικά που οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να τα αγνοήσουν. Ο υποσιτισμός τους απασχολούσε γιατί υποκινούσε λαϊκές αντιδράσεις και την αντίσταση.
Έτσι οι Δυνάμεις Κατοχής οδηγήθηκαν σε μια αδήριτη πραγματικότητα δύο ανελαστικών και αντικρουομένων απαιτήσεων. Από τη μια η κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα τον στρατιωτικών επιχειρήσεων του άξονα στην ευρύτερη περιοχή της και από την άλλη η πείνα που οδηγούσε στην εξέγερση και στην αντίσταση.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι Δυνάμεις Κατοχής, τον Οκτώβριο του 1941, θα στείλουν στην Ελλάδα οικονομικούς τεχνοκράτες, δίχως όμως κάποιο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων, από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο του 1942 στη Ρώμη.
Η γερμανική επιμονή για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα οδηγούσε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη. Τότε ο Ιταλός τραπεζίτης και οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα, Ντ'Αγκοστίνι, θα προτείνει τη λύση του δανείου.
Page 2 of 7
Δηλαδή οι πέρα από τις δαπάνες κατοχής αναλήψεις να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο προς την Γερμανία και την Ιταλία.
Β. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14.3.1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Άλτενμπουργκ και Γκίτζι.
Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα. Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με την ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942 και ο Γκίτζι με το σημείωμά του Νο4/6406/461/23. 3.1942.
Σύμφωνα μ'αυτήν: • Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ. (άρθρο 2). • Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας ως άτοκο, σε δραχμές δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3). • Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4). • Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).
Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Οι δανειακές αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων προκαταβολών, το ύψος και η διάρκεια των οποίων δεν προσδιοριζόταν. Επίσης δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η εξόφληση του, ενώ προσδιοριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές.
Με το εμπιστευτικό έγγραφο 409/2.4.1942 ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έδινε εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματική διακοίνωση του Αλτενμπουργκ και να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές προκαταβολές.
Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν τρεις τροποποιήσεις με κοινή βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές μετατρέπουν την αρχική αναγκαστική σύμβαση σε συμβατική.
Page 3 of 7
Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι αναγκαστικό και μεταπίπτει σε κοινό συμβατικό δάνειο. Με την πρώτη τροποποίηση (2.12.1942) ορίζεται ότι τα δανειακά ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943 (άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3).
Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο λόγω υπερημερίας. Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού νομίσματος και έντοκο.
Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται (δίχως τους τόκους) σε 227.940.201 εκ. δολ. το 1944 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ. μετακατοχικά μάρκα. Με τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεται σε κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ.
Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι συμβατικό και όχι αναγκαστικό, σταθερού νομίσματος και από τον Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι επανορθωτική. Ως τέτοια δεν εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου 1953 που αναστέλει την καταβολή των επανορθώσεων και αποζημιώσεων.
Γ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη των Παρισίων το 1946 και στη διάσκεψη των ΥΠΕΞ των τεσσάρων Μ.Δ. το Νοέμβριο του 1947, διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και ζητούσε την επιστροφή του.
Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο . • Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης. • Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου. • Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966.
Τότε η Γερμανία πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι του δανείου είχε παραιτηθεί εγγράφως ο Κ. Καραμανλής. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε προφορική παραίτηση Καραμανλή, πράγμα που διέψευσε ο Κ. Καραμανλής. Τέλος με τη ρηματική της διακοίνωση στις 31.3.1967, η Γερμανία δεχόταν ότι δεν υπήρξε παραίτηση Καραμανλή.
Page 4 of 7
• Το 1974 το ανακίνησε ο Ζολώτας. • Στις 18.4.1991 το έθεσε ανεπίσημα και προφορικά ο τότε ΥΠΕΞ Α. Σαμαράς στο Γερμανό ομόλογό του. • Στις 14.11.1995 το έθεσε η Ελλάδα με ρηματική διακοίνωση.
Η Γερμανία σταθερά το απορρίπτει, με τα επιχειρήματα: • Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου. • Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το 1990 παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967. • Ύστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. (Η Ελλάδα το διεκδικεί από το 1945).
Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη επιχειρημάτων. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει και το τυπικό επιχείρημα που θα μπορούσε να προβληθεί, εκείνο του χωρισμού της Γερμανίας.
Επομένως είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά (νομικά). Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος ή οποιοσδήποτε μέτοχος της (πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και ο ελληνικός λαός μέσω των συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του.
Τέλος την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει το προηγούμενο της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική Γερμανία είχε επιβάλλει παρόμοια κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η τότε Δ. Γερμανία επέστρεψε (αντίστοιχα το 1956 και 1971).
Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το ελληνικό κράτος κατά παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης της Χάγης του 1909 και το οποίο ισχύει και σήμερα.
Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η ναζιστική Γερμανία είχε χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή του, ενώ και ο καγκελάριος Ερχαρντ, το 1964, είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του μετά την επανένωση της Γερμανίας.
Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος για το οικονομικό ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44.
Page 5 of 7
Ενδεικτικά και μόνο είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο πληθωρισμός αυξήθηκε 15,3 εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την Ελλάδα υποχρέωσε η τότε Γερμανία να της καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις.
Αυτό το ολοκαύτωμα το αναγνώρισαν οι Ιταλοί: "Η Ελλάδα είναι στημένη σαν λεμόνι", έλεγε ο Γκίτζι.
Αποκορύφωμα ο Μουσολίνι, που έλεγε ότι "... οι Γερμανοί άρπαξαν από τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών τους...".
Αλλά και ο Γερμανός Υπ. Οικονομίας, Φουνκ, τον Ιούνιο του 1943 έγραφε σε άρθρο του ότι, "η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου, όπως ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρώπης".
Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε στον εξωτερικό δανεισμό.
Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή του κατοχικού δανείου είναι η μετά το 1990 ενωμένη και δημοκρατική Γερμανία. Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα τα μετακατοχικά φιλογερμανικά αισθήματα, όπως τα χαρακτήρισε ο καγκελάριος Κολ, του ελληνικού λαού και γι' αυτό ακέραια την ευθύνη φέρει η γερμανική κυβέρνηση.
Του Τάσου Μηνά Ηλιαδάκη**

Πηγές: 1. National Archires, Waschington, DC: Τ. 120/2481/Ε259713-715,
"Promemoria", 23.9.1942 και Τ-120/166/81370- 5,Altenburg-Berlin, 4.9.42). 2. Σωτ. Γκοτζαμάνης, κατοχικό δάνειο και δαπάναι κατοχής, Θεσ/κη 1954, σ. 5 Γ. Τσολάκογλου, Απομνημονεύματα, Αθήνα 1950, σ. 210, 212, 215, 218, 219, 234.
Κ. Λογοθετόπουλος, Ιδού η αλήθεια, Αθήνα 1948, σ. 49. 3. National Archives, ο.π. 4. Τ. Ηλιαδάκης, Οι επανορθώσεις και το γερματικό κατοχικό δάνειο, εκδ. Δετοράκη, Αθήνα 1997, σ. 83-101. 5. Ηλιαδάκης, σ. 111 Heinz Richter, Δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα, Εξάντας Αθήνα, 1975 σ. 155, 157. 6. Ηλιαδάκης ο.π. 7. Χ. Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστικα, Παπαζήσης, Αθήνα (χ.χ.), Τ1, σ. 194.
Page 6 of 7
8. W. Medlicott, The economic Blockade, Λονδίνο, 1959, Τ2, σ. 254. Η. Βενέζης, Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, Εστία, Αθήνα, 1981, σ. 113. 9. Richter, Τ. σ. 155 σημείωση, 255, 257. 10. Γκοτζαμάνης, σ. 2 Τσολάκογλου, σ. 208-210.
11. Αρχεία ΥΠΕΞ, έκθεση Λαμπρούκου, σ. 9-11. Λογοθετόπουλος, σ. 48, Τσολάκογλου, σ. 211, Γκοτζαμάνης, σ. 3, 23, 24, 31. Α. Αγγελόπουλος, Οικονομικά Τ.Α., Παπαζήσης, Αθήνα 1974, σ. 142, 167, 179, 190, 191. 12. Τη δανειακή σύμβαση βλέπε• Ηλιαδάκης, σ. 297. 13. Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά και το έγγραφο 409/2.4.1942. 14. Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά, σ. 4. 15. Β. Μαθιόπουλος, "400 εκ. μάρκα μας χρωστά η Βόνη", Βήμα, 2.6.1991. 16. Ηλιαδάκης, σ. 158, 164, 171. 17. Ηλιαδάκης, σ. 200, 202, 203-205 Αγγελόπουλος, Οικονομικά, Τ. σ. 201-205, 209. Βήμα 18.10.1966, σ. 7 έκθεση Α. Παπανδρέου και επιστολή Κάιζερ, σ.9, Πρακτικά Βουλής 28.5.1991 αγόρευση Α. Παπανδρέου. 18. Ηλιαδάκης, σ. 212-213. 19. Mark Mazower, Στην Ελλάδα του Χίτλερ, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1994, σ. 93. 20. G. Ciano, tagebucher 1939-1943 Βern 1946, σ. 353. 21. Γερμανοελληνικά Οικονομικά Νέα, Ιούνιος 1943, σ. 2.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 25/1/2010 στην καθημερινή πρωινή εφημερίδα της Κρήτης Η ΠΑΤΡΙΣ. ** Ο Τάσος Μ. Ηλιαδάκης είναι Μαθηματικός, Πολιτειολόγος, Δρ. Κοινωνιολογίας, καθηγητής Σχολής Εθνικής Ασφάλειας. Μέλος της Ελληνικής Επιτροπής στη διεθνή Συνδιάσκεψη για το χρυσό των Ναζί στο Λονδίνο το 1997, εισηγητής στην ελληνογερμανική διάσκεψη Δελφών το 1996 και στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη Αλεξανδρούπολης το 2005 για το Δημόσιο Χρέος.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_8130.html#ixzz0ojw6zXdc
Page 7 of 7