Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Η ΠΩΛΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΟΔΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΡΤΟΚΟΥΤΑΣ


Πάλι σήμερα, σαν κάθε φορά, μια επαναλαμβανόμενη αναφορά! Λουλούδες με χακί και άσπρη κατσαρόλα στην κεφαλή φορτώσαν τις πλάτες και τα κεφάλια πλήθος προβάτων εξασκούμενων στο ρόλο στόχου ένα σωρό αποχρώσεις σε μαύρο, καφέ και μωβ. Παλέτα χρωμάτων που μεσολαβούσαν μεταξύ πίσσας και ασυννέφιαστου ουρανού. Πιο πέρα, ακόμα στέκονταν τα μπαλκόνια ξενοδοχείων χλιδάτης κατασκευής ως εξώστες για το θίασο ανεπίτρεπτης απαίτησης ελευθερίας. Κτίρια επενδεδυμένα με άσπρο Πεντέλης παραδίπλα,κραυγάζουν την αβυσσαλέα διαφορά της θεόκοντης φιλοσοφίας του «κερδίζω, άρα υπάρχω»!Μόνο πανάκριβα κουστούμια και δωδεκάποντες γόβες με θεόκοντη φούστα συνοδευόμενες σουλατσάριζαν ελεύθερα σε δρόμους που κλούβες-κοτέτσια έκλειναν επιδεικτικά την άρθρωση αυτόνομης σκέψης.

Εντωμεταξύ στους κείμενους πεζόδρομους συνέχιζε να υποφέρει από φλεβίτιδα ορθοστασίας η υπάλληλος Ερμού πεζόδρομου με έρμαιη τη μοίρα της, ενώ παρεμβάλλονταν σωροί σκουπιδιών και χαρτόκουτες εν είδει κλινός προορίζουσας να φιλοξενήσει, εν τω μέσω της νυκτός, σώμα λείψανο από αποφάσεις και σχεδίων άνευ χάρτου σε παρακείμενο παλάτι, όπου στεγάζεται ίδρυμα που φιλοξενεί ά-νου πολιτικό εγκέφαλο, απόδειξη ανεπάρκειας του ολίγιστου!

Παρακάτω πλανόδιοι, ονειρευτές επιβίωσης, διατυμπάνιζαν πραγματεία «πώς ευκόλως θα ασπρίσει το μάρμαρο στη βεράντα» -αν δε μας την υφαρπάξει –βεβαίως, βεβαίως! - το αρπακτικό καλούμενο «Τράπεζα δαιμόνιας λειτουργίας» μαζί με το υπόλοιπο κτίσμα και «πώς, αδιαφορώντας για την πρεσβυωπία,θα κατορθώσομεν να περάσουμε την κλωστή στην τρύπα βελόνας» που οσονούπω θα μπει στην κόρη του οφθαλμού μας, που παραμένει κλειστή στη θέα πολύμηνης πανδημίας λανθασμένα κατασκευαστικού συστήματος.

Κατά τα άλλα... Μη θέσεις καν την ερώτηση, πώς πέρασα χτες. Βρέθηκα μετά για ώρες, ξαπλωμένη κάτω από ήχους εξω-γήινης φωνής που, a cappella δίπλα μου τραγουδούσε σμυρνέικα και μου θύμιζε τα παλιά μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, εν τω μέσω πολύβουης πλατείας, τίγκα στα ράστα και τα σχισμένα πανταλόνια.Στο στήθος συνέχιζα να έχω την ψυχή που πάντα λιώνει κάτω από τον ίδιο ουρανό της μέρας. Ουρανό θεοσκότεινο που μου θυμίζει πως μόνο το παγκάκι, στην πλατεία του πρωινάδικου σκηνικού δε μετακινείται. Α,... και τα δένδρα που του κάνουν παρέα και που να θέλουν να φύγουν, δεν ημπορούν λόγω υπακοής στις ρίζες τους. Ενώ ακόμα με ξεχαρβαλωμένες ρίζες, φυλλοροώ, ψάχνοντας να βρω μια terra, μέσω ρακομελιάς και φιλικής συν-οινοποσίας.

Υ.Γ.

-Λίτσα, μας την πέσανε βαριά και σήμερα ο Ντάουν Τζόουνς, η Μούντις, η τιμή του χρυσού και πήραν τα ύψη για το Έβερεστ. Εμείς προς το παρόν ρουφάμε το πιπέρι από την ανηφόρα του Γολγοθά της προσχεδιασμένης ανάτασής τους. Στην υγειά της πωλήτριας με τη φλεβίτιδα και του πλανόδιου που ονειρεύεται να γίνει γιάπις. Μα πιο πολύ στου κάτοικου της χαρτόκουτας να βρει στον πάτο της μαξιλάρι!

Καληνύχτα και σήμερα!

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Δημήτρης Ιατρόπουλος προς Παπανδρέου: «Φύγε, ΤΩΡΑ!»

  • Ανοιχτή προ-ειδο-ποίηση του Δημήτρη Ιατρόπουλου, ως συμμετοχή στην Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης
Αυτά τα σύννεφα είναι δικά μας, και τα ποτάμια αυτής της χώρας και τα δέντρα. Και όλα τα κορίτσια και τα αγόρια και τα πουλιά.

Κι αν σου λέω για τα σύννεφα, έχουμε δικό μας ουρανό εμείς, δικό μας άνεμο, δικούς μας αστρικούς αρχηγούς, δικές μας παρουσίες και οπτασίες.

Έχουμε δική μας ιστορία, το κατάλαβες;

Μέσα στο δικό σου διαβατήριο όμως, κοιμάται ένα ψεύτικο όνομα, μια ληστευμένη φυσιογνωμία, ένα ξένο παράρτημα ζωής.

Φύγε λοιπόν τώρα, φύγε! Δεν σε θέλουμε στην πατρίδα μας.

Εμείς όταν ανασαίνουμε μιλάμε με τους καιρούς και τα χρόνια. Κι όταν κοιταζόμαστε, «βλέπουμε» κιόλας, ο ένας τον άλλο.

Στα δικά μας τα χώματα, κυκλοφορεί μια Ιδέα που δεν πεθαίνει, δεν αλλάζει, δεν υπόκειται σε νόμους, δε μπαίνει σε διατάξεις, δεν μετατρέπεται σε εγκυκλίους.

Κι αυτό που εμείς ονομάζουμε Λόγο Τιμής, είναι δικό μας απόκτημα, διαχρονική κατάκτηση, εμείς εδώ φίλε, έχουμε πληρώσει με πολύ αίμα αυτά τα σύνορα, αυτή τη σημαία, είμαστε νοικοκυραίοι, είμαστε νοματαίοι.

Ξέρεις από πού έρχεται η λέξη; Από το «ονοματαίος». Που σημαίνει νοικοκύρης με όνομα, άνθρωπος με βάση και ουσία.

Και πάνω απ όλα, αφεντικό της γης του και των προγόνων του.

Και πάνω απ τα άλλα, κτήτορας, ιδιοκτήτης κι όχι ενοικιαστής, του ιστορικού του χρόνου.

Εσύ δεν μας κάνεις. Δε μιλάς κανονικά, τη σπουδαία πολυδύναμη γλώσσα μας.

Δεν ταιριάζεις με τα χνώτα μας, είσαι ξένος.

Και αυτά τα παραμύθια τώρα, ότι δεν υπάρχουν ξένοι πάνω στη Γη κι ότι όλοι είμαστε ίδιοι, να τα φορέσεις στα δικά σου παιδιά, όχι στα δικά μας, τ’ ακούς;

Πάνω στη Γη, είμαστε όλοι άνθρωποι, είμαστε Παρόμοιοι, αλλά δεν είμαστε Ίδιοι.

Μην κάνεις αστεία με τη γλώσσα μας γιατί είναι η σπουδαιότερη πάνω στον πλανήτη και καθαρίζει τις έννοιες και δίνει όνομα στα πράγματα και στις ιδέες, και φιλοξενεί ιδανικά και ποτίζει το Πνεύμα.

Όλα εδώ μέσα είναι κόκκινα από το αίμα που αιώνες τώρα χύνουμε για να στήσουμε και να στηρίξουμε αυτή την πατρίδα.

Όλα εδώ μέσα είναι γαλανά από τον καθαρό μας ουρανό.

Όλα εδώ μέσα είναι πράσινα από τα πανάρχαια δέντρα μας.

Όλα εδώ μέσα είναι μπλε από την αθάνατη, τη δικιά μας θάλασσα.

Όλα εδώ μέσα είναι μαβιά από το χρώμα των υπέροχων δειλινών μας.

Όλα εδώ μέσα είναι κίτρινα από τις θεϊκές μαργαρίτες και τα μαγιάτικα τριαντάφυλλα μας.

Όλα εδώ μέσα είναι λευκά απ τα ασβεστωμένα σοκάκια και τα παραθυρόφυλλα των νησιών μας.

Κι ήρθες εσύ, να μας φέρεις το ΜΑΥΡΟ!

Φύγε, δεν σε θέλουμε στην πατρίδα μας.

Γύρνα εκεί που γεννήθηκες. Έχεις κι εσύ πατρίδα, τη σεβόμαστε, δεν ήρθαμε εκεί να στη διαλύσουμε, να την ξεπουλήσουμε, να την σβήσουμε απ το χάρτη των Εθνών, των Λαών και των Ηπείρων.

Εσύ όμως ήρθες εδώ και παριστάνεις τον δικό μας χωρίς να είσαι. Λες ψέματα, δεν μας μοιάζεις, δεν μας ταιριάζεις. Φύγε, φύγε τώρα!

Είχαμε θεσπέσια δάση, φυτεμένα απ τα μαγικά χέρια των Θεών μας εδώ και χιλιάδες χιλιάδων χρόνια. Και μας τα κάψανε αυτοί που σε έστειλαν για να διαλύσεις τη χώρα μας.

Έχουμε αθάνατα, πανέμορφα νησιά. Κι ήρθες εσύ και αρχίσανε οι ψυχοπαθείς εχθροί του τόπου μας να ζητάνε τα νησιά μας, να τα τυλίξουνε σε μια κόλλα χαρτί, σ ένα ψευτοσυμβόλαιο, να τα κάνουν τραπουλόχαρτα των τοκογλύφων φίλων σου και των προστατών σου.

Έχουμε το λαό μας, να δουλεύει και να χαίρεται τον ήλιο του, τις παρέες του, τα έθιμά του, τις παραδόσεις του, τις ανθρώπινες σχέσεις του, την επαφή του με τη χρυσή παλέτα της ιστορίας του.

«Με Ποσειδώνα κι ΄Αη Νικόλα στην αρμύρα,
ίδιο καράβι, ίδια ρότα, ίδια μοίρα».


Εδώ το Πάσχα, το λέμε Λαμπρή, εδώ μαζί με τον Ιησού ανασταίνεται και η Περσεφόνη, εδώ η Ανάσταση είναι το άλλο πρόσωπο της Άνοιξης, εδώ οι Ποιητές μας, δίδαξαν στην υπόλοιπη ανθρωπότητα τη διαφορά και την απόσταση ανάμεσα στο «βρίσκομαι», στο «είμαι» και στο «υπάρχω».

Κι ήρθες εσύ να τα διαλύσεις όλα, να τα ξεπουλήσεις όλα, να τα σβήσεις απ το χάρτη των Εθνών, των Λαών και των Ηπείρων.

Το ξέρουμε δεν είσαι μόνος σου, αυτοί που σε στείλανε, σου ετοίμασαν και την προίκα σου στον τόπο μας εδώ και χρόνια.

Και μαζί σου, στείλανε και αρμαθιές, ασκέρια, ομάδες από δικούς σου που ψευτομιλάνε κι αυτοί τη γλώσσα μας, όπως όλοι οι υπάλληλοι κάθε υπηρεσίας.

Όσο για τους άλλους, τους δικούς μας, τους Εφιάλτες, τους ΠηλιοΓούσηδες, τους Νενέκους, αυτούς, όση δύναμη κι αν νομίσουν πως έχουν, όση εξουσία κι αν έχουν αγοράσει με τα λεφτά του δικού μας ιδρώτα, ξέρουμε καλά, τι θα τους κάνουμε.

Έχουμε μεγάλη εμπειρία σε τέτοια θέματα, εδώ και εκατοντάδες χρόνια, ξέρεις...

Εσύ κοίταξε τον εαυτό σου μονάχα, τίποτε άλλο. Και φύγε. Φύγε τώρα. Δεν είσαι δικός μας.

Δεν σε θέλουμε στην πατρίδα μας.

Μη νομίσεις ότι θα τα καταφέρεις με τίποτε μισθοφόρους. Μας έχει ξανατύχει. Και τους περάσαμε απ τη μηχανή του κιμά.

Μην πιστέψεις ότι θα σε αφήσουμε να πουλήσεις την πατρίδα μας. Μην ξεγελαστείς ότι έχεις κάποια δύναμη.

Τίποτε εδώ μέσα δεν σου ανήκει. Ούτε ο Στρατός Μας, ούτε το Ναυτικό Μας, ούτε η Αεροπορία Μας, ούτε το Λιμενικό Μας, ούτε η Αστυνομία Μας, ούτε η Πυροσβεστική Μας, κατάλαβες;

Φύγε τώρα, δεν είσαι δικός μας, άδειασέ μας τη γωνιά, δεν σε θέλουμε.

Φύγε όσο είναι καιρός. Νιώσε το, μέσα στο όποιο μυαλό σου. Για να μην το νιώσεις στο πετσί σου.

Φύγε από δω. Δεν σε θεωρώ προδότη. Είσαι καλός πατριώτης. Υπηρετείς την πατρίδα σου κι εσύ, όπως κι εγώ, αυτή τη στιγμή. Είμαστε κι οι δυό πατριώτες.

Αλλά σε διαφορετική πατρίδα ο καθένας…

Φύγε λοιπόν, τώρα, όσο είναι καιρός...

Φτάνει με σένα. Για τους «άλλους» θα φροντίσουμε εμείς. Μην ανακατεύεσαι στα δικά μας πράγματα..

Φύγε, ΤΩΡΑ!

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Ανοιχτή επιστολή του Δημήτρη Ιατρόπουλου στους «Πνευματικούς Ανθρώπους» του τόπου



Ποιος μικροαστικός σεισμός ταρακούνησε ωφελιμιστικά την κρανιακή σας κάψα, ω «πνευματικοί άνθρωποι» αυτής εδώ της πατρίδας, (αν τη θεωρείτε ακόμα πατρίδα την Ελληνίδα Γη) και το βουλώσατε;

Ποιος υπαρξιακός πανικός σάς πέταξε στην άκρη των γεγονότων, την ώρα ακριβώς που Εσείς, πρώτες και πρώτοι, έπρεπε να μιλήσετε, να εκραγείτε, να ειδοποιήσετε, να οδηγήσετε;

Ποιος μίζερος λογαριασμός ατομικού μικροσυμφέροντος, άραξε μπροστά απ το χαρτί σας, το τελάρο σας, την κινηματογραφική σας μηχανή, τον υπολογιστή σας, το καμαρίνι σας, το βεστιάριό σας, τα σενάριά σας, τα θεατρικά σας έργα, τα αδημοσίευτα ή δημοσιευμένα σας ποιήματα, τα χίλια μύρια καλλιτεχνικά και πνευματοειδή σας τερτίπια, με τα οποία τόσα χρόνια ισχυρίζεστε ότι παράγετε πολιτισμό;

Πού είναι η φωνή σας μωρέ; Πού είναι ο Λόγος σας, γραφτός, προφορικός, έστω κι ένας απλός Λόγος της Τιμής δε χτύπησε την πόρτα της μαραγκιασμένης σας ψυχής, όπως θα σας έλεγε, αν ζούσε ακόμα ο Σεφέρης;

Μια φούχτα άνθρωποι μείναμε μονάχοι...μας, δε λέω ονόματα, τα ξέρουν όλοι πια, μια φούχτα κλαρίτες ξεμείναμε, με την κάπα μας κρεμασμένη στην αλυγαριά, να σύρουμε φωνή.

Κι εσείς, κουτσομπολεύετε στα εκδοτικά σας καφενεδάκια, στα κοσμικά σας μπαράκια, στους διαδρόμους των εφημερίδων με τα κυριακάτικα «ένθετα Τέχνης και Πολιτισμού», τα λέτε τηλεφωνικά από σπίτι σε σπίτι και χαζογελάτε..

Ότι εμείς οι πέντε-δέκα, πάει πια, «καήκαμε» στο «καινούργιο» ΔουΝουΤουΕλλαδιστάν, δε θα έχουμε προφανώς στον ήλιο μοίρα, έτσι δε λέτε;

Και σερνόσαστε ακκιζόμενοι στη θλιβερή μιζέρια σας και τολμάτε ακόμα να κυκλοφορείτε ανάμεσά μας;

Το ξέρετε πως μόλις περάσει η πρώτη μπόρα του πολιτικού γιαουρτιού, η επόμενη ομάδα που θα μαζέψει τη ροχάλα της αγανακτισμένης, προδομένης και εξαγριωμένης νεολαίας, θα είσαστε εσείς;

Η κατάντια σας θα γεμίσει με πελατεία τους ψυχίατρους, έτσι που κρυφτήκατε στα λαγούμια του σέχταρ σας..

Πώς τολμάτε και αποπειράστε ακόμα να «δημιουργείτε», αν αυτό το ρήμα είναι πλέον ικανό να φιλοξενήσει τον πανικόβλητο φιλοτομαρισμό σας;

Για ποιους «παράγετε πολιτισμό»; Ποιος να σας πλησιάσει, τι να σας κάνουμε, τι να μας πείτε, αφού το πρώτο απ όλα που έπρεπε να πείτε, ένα ΟΧΙ απέναντι στη Νέα Άλωση που επιχειρείται, δεν τολμήσατε να το ξεστομίσετε;

Είσαστε Ανάξιοι της Πατρίδας!

Αντί να βγείτε, με ομαδικές διαμαρτυρίες, με ψηφίσματα, με προσωπικές παρουσίες, με δυνατή αντιστασιακή κραυγή, να δηλώσετε παρούσες και παρόντες, εσείς κρυφτήκατε ακόμα πιο βαθιά στον υπόνομο της δειλής σας προσωπικής τραγωδίας, περιμένοντας τις «εξελίξεις»!

Περιμένοντας να κατακαθίσουν τα πράγματα και να ξαναβγείτε σαν τα σαλιγκάρια μετά απ τη βροχή, να γλείψετε τους καινούργιους «άρχοντες», όποιοι και να είναι, Έλληνες προδότες, ή εισαγόμενοι «διαιτητές»,δε σας νοιάζει, αρκεί να προσκυνήσετε ως επιτυχημένοι σφουγγοκωλάριοι, τον επόμενο «αυθέντη».

Για τίποτε επιχορηγήσεις, για κανένα «πρόγραμμα» απ’ τις Ευρώπες, για κάνα μηχανισμό ψευτοπροβολής από κάποιο δήθεν «Υπουργείο Πολιτισμού του Πολυπολιτισμικού Πολίτη», που θα στηθεί για ξεκάρφωμα, στην καινούρια «ελλαδίτσα» που μαγειρεύουν, τα τομάρια της παγκόσμιας συμμορίας.

Με ενοχλεί που τα ξέρατε όλα, που κανείς δεν σας έπιασε στον ύπνο, που είχατε τις πληροφορίες εδώ και αρκετά χρόνια, και κάνατε όλες και όλοι το κορόιδο!

Με τρομάζει ότι πέρασε ο Σικελιανός από την πόρτα της ψυχής σας, τραντάζοντας το πνευματικό σας σεράι με το «Ηχήστε σάλπιγγες» και τον κλείσατε απέξω!

Την παλιά εκείνη μαγνητοταινία με τη δήλωση του Σεφέρη και τη σιωπηλή κηδεία του, την πετάξατε στο τζάκι σας να καεί μαζί με τα παραμύθια-φούμαρα που ταΐσατε τη γενιά μου και τις επόμενες, για «πνευματική άνοιξη», για «λόγο ελληνικό», για «πολιτισμική επανάσταση και δράση».

Τους χιλιάδες άγνωστους ήρωες και τους νεκρούς ποιητές των αγώνων της ιστορίας αυτής της χώρας, τι τους κάνατε; Πήγατε και κατουρήσατε στους τάφους του Περικλή Γιαννόπουλου, του Λορέντζου Μαβίλη και του Γιώργου Σαραντάρη, με τη βρώμικη υστερία του πανικού σας, δειλές και δειλοί!

Υπάρχουν ξέρετε, δύο τρόποι που φεύγει απ’ αυτή τη ζωή ένας άνθρωπος: Ή αφήνοντας την τελευταία του πνοή, ή την τελευταία του πορδή.

Εσείς, αυτές τις ιερά δύσκολες μέρες που περνάει η πατρίδα μου, βγάλατε οριστικά εισιτήριο για να αναχωρήσετε με τον δεύτερο τρόπο.

Όσες και όσοι, δεν βγαίνετε να κατατεθείτε επώνυμα, υπεύθυνα και δημόσια, γι αυτό που συμβαίνει στον τόπο μας, είσαστε Ανάξιοι της Ελλάδας.

Είσαστε Ξεφτίλες!

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Οι 300 Σπαρτιάτες ή οι 300 Εφιάλτες;

Ακούστε τον Ξυλούρη μας από εκεί που είναι! Πόση αλήθεια τραγουδάει, πόσο επίκαιρος είναι!
Αφιερωμένο στους Πουλημένος Πολιτικούς!

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Περί Μαλακάσας και φιλοσοφίας...άνευ Μαλακίας!


Ναι! Εκεί στη Μαλακάσα ο ιδιώτης που ανέλαβε ν' αντικαταστήσει το κράτος, τον κρατικό μηχανισμό της ομαλής διεξαγωγής των συγκοινωνιών, απέδειξε χτες περίτρανα πως στη χώρα του Ελλαδιστάν το κράτος αν και παραδόθηκε και αντικαταστάθηκε από ιδιώτες, δε λειτουργεί! Καθηλώθηκε, όπως καθηλώθηκαν 6,5 ώρες οι Έλληνες που επέστρεφαν και πλήρωσαν διόδια στη εταιρεία "Νέα Οδός", που μάλλον λόγω... Μαλακάσας, αποδείχτηκε πολύ, μα πολύ παλιά!

Η ανεπάρκεια, η αδιαφορία, η αναλγησία του ιδιώτη επιχειρηματία που μόνο να παίρνει διόδια και ν' αυξάνει την τιμή τους ξέρει, φάνηκαν σε όλο το μεγαλείο τους, όταν άρχισε να πέφτει το χιόνι, χτες το απόγευμα. Και τώρα κύριε Ρέππα, τι να μας πείτε; Ζητάτε ευθύνες; Και άμα θα τις βρείτε, πού θα τις αποδώσετε, δηλαδή, για να έχουμε ένα καλό ερώτημα;;;

Δε θα τιμωρήσετε κανέναν, κύριε Ρέππα, γιατί ποτέ κανείς σας, κανείς πολιτικός δεν είχε αυτήν την πρόθεση! Απλώς όλα αυτά που αναγγέλετε είναι φούσκες επικοινωνιακών κόλπων! Αλλά να ξέρετε, κύριε Ρέππα, ότι οι Έλληνες τώρα πια σας ξέρουν καλά! Σας έμαθαν για τα καλά και όλα τούτα τα φθηνά, πολύ φθηνά κολπάκια σας- και τα δικά σας και των επιχειρηματιών-που τρέχουν να κρυφτούν μόλις αποκαλυφθεί το έλλειμμά τους-πλέον δεν πιάνουν.

Το κίνημα "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" δικαιώθηκε και χτες στη Μαλακάσα! Και θα γιγαντώνεται, κύριε Ρέππα, όσο θα ξεπουλάτε το ελληνικό Δημόσιο στις τσέπες των φίλων σας επιχειρηματιών! Όσο, με φτηνές δικαιολογίες, θα προσπαθείτε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητά σας!

Σας προτείνω ν' αρχίσετε να φοβάστε, κύριε Ρέπα, όπως και όλοι εντός του κυνοβουλίου σας, διότι ο ελληνικός λαός έως τα τώρα εφάνη πολύ ΜΑΛΑΚ-ός, αλλά δε θ' αργήσει ν' αντιληφθεί πόσο ΜΑΛΑΚ-α τον θεωρήσατε και τότε, επιτρέψτε μου, νομίζω πως θα γίνει της ...ΜΑΛΑΚΑΣΑΣ!

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Πολιτικός που επιχειρεί να το παίξει ποιητής!

Ευτυχώς που παρευρέθησαν και κάποιοι ποιητές πραγματικοί για να σταματήσουν τη λοιδορία της Ποίησης! Ο δε Χυτήρης, ως φαίνεται, μπέρδεψε τα Π! Έχει δίκιο η τελευταία λαλήσασα: Θα δουν οι πολιτικοί το συλλογικό πόνημα του λαού, που όπου νά'ναι θα τελειώσει τη συγγραφή του:"Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά".
Προς ενημέρωση: Τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010, το βράδυ - παραμονές της ψήφισης του νομοσχεδίου που κατακρεουργεί τις συλλογικές κατακτήσεις των εργαζομένων - στο Μουσείο Μπενάκη ο υφυπουργός Πολιτισμού Τηλέμαχος Χυτήρης, πλαισιωμένος από ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών (εδώ γελάμε!) παρουσίαζε τη νέα του ποιητική συλλογή "Τι μένει από το ρόδο". 'Ημασταν εκεί, ανάμεσα στο ακροατήριο. Και επιλέξαμε να ακούσουμε όλες τις ομιλίες, προτού τοποθετηθούμε κι εμείς, βάσει του παρακάτω γραπτού κειμένου.

Κύριε υπουργέ. Εκλεκτοί φίλοι της ποίησης.

Η ποίηση, ως γνωστόν, "τα βάζει" αναιδώς με το ανεξήγητο.

Ανεξήγητα πράγματα: Πώς η ΝΕΤ μετατρέπεται σε χουντική ΥΕΝΕΔ;
Παράξενο πράγμα!
Πώς το κούρσεμα των ανθρώπων βαφτίζεται νοικοκύρεμα;
Παράξενο πράγμα!
Πώς το ράντισμα με φονικά χημικά 9.000 διαδηλωτών από 7.000 πραιτοριανούς στις 6 Δεκεμβρίου λέγεται αποκατάσταση της τάξης;
Παράξενο πράγμα!


Πώς η φαινομενική πολυφωνία αποκρύβει μια ταξικά λογοκριμένη ενημέρωση; Πώς η κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου παραδίδει τα κλειδιά της χώρας στα αφεντικά της; Πώς η μείζων βαρβαρότης μπορεί να τροφοδοτεί ακόμα και την ελάσσονα ποίηση;

Πώς οι άνθρωποι "των γραμμάτων και των τεχνών" στοιχίζονται ακόμα, μοιραίοι και ευπειθείς, για να τσιμπολογήσουν από το ανεξάντλητο μνημονιακό σιτηρέσιο; Πώς η φοβική σιωπή των αμνών ακονίζει τα μαχαίρια των χασάπηδων;

Τηλεόραση. Τήλε: που σημαίνει "από μακριά". Τηλέμαχος: αυτός που δίνει τη μάχη από μακριά για να μην υπάρχει ενημέρωση. Και μ΄ αυτόν τον τρόπο τα χεράκια παραμένουν αιωνίως τρυφερά για να πλέκουν στιχάκια.

Πώς είναι ο τίτλος του καινούργιου πονήματός σας κύριε υπουργέ; " Τι μένει από το ρόδο"; Αφού θέλετε διακαώς να εμβαθύνετε στη φυτολογία, πολύ σύντομα θα υποχρεωθείτε να ασχοληθείτε και με ένα άλλο, συλλογικό πόνημα. Το " πίσω έχει η αχλάδα την ουρά".

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Η παρωδία του "ΑΝ" δια χειρός Βάρναλη


Το ποίημα ‘Αν’ του R.Kipling, το έχετε διαβάσει οι περισσότεροι… Αν όχι διαβάστε το…
Αυτό που δεν έχετε διαβάσει ίσως είναι η παρωδία του δια χειρός Κ.Βάρναλη…
Για όλους τους οσφυοκάμπτες και τους λοβοτομημένους που μας περιτριγυρίζουν και μας κυβερνούν:

“Αν ημπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι

σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη,

αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν,

αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων,

κι αν το κακό που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις,

κι αν όσα ψέματα σου λεν με πιότερα απανταίνεις,

κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε

κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.

Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις

κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο,

το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις

το νικητή, μα και τους δυό ξετσίπωτα προδίνεις,

αν ο τι γράφεις κι ό, τι λες, το ξαναλέν κ’ οι άλλοι

γι’ αληθινό- να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη,

αν λόγια κ’ έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας

τα διαβολοσκορπά και συ ξαναμολάς καινούριον.

Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα

και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις,

κι αν να πλερώνεις την πεντάρα που χρωστάς αρνιέσαι

και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το ‘ χεις,

αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις

γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν’ αποδίδουν,

αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος

κι αν όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός»! εσύ φωνάζεις «πίσω»!

Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου

κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυό λυγάς τη μέση

κι αν μήτε φίλους μήτε εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις

και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν,

αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις

και μόνο, αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,

δικιά σου θά ναι τούτ’ η Γης μ’ όλα τα κάλλη πού' χει

κ’ έξοχος θά σαι Κύριος, αλλ’ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕ ΘΑ’ ΣΑΙ ” .

Κ.ΒΑΡΝΑΛΗΣ

Υ.Γ. Το βρήκα στο face book από Γιάννη Καραπιπέρη

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Πώς οι άνθρωποι γίνονται τέρατα ή ήρωες!

Έτσι γίνεσαι τέρας ή ήρωας! Δείτε για να καταλάβετε τι σημαίνει ΕΞΟΥΣΙΑ και πώς εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους, πώς τους καθοδηγεί!

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011



Τoυ Νικου Γ. Ξυδάκη

Ο ηγέτης πρέπει να έχει πολλά προσόντα. Το πιο χρήσιμο είναι η αίσθηση της Ιστορίας, να είναι σε θέση, δηλαδή, να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της στιγμής και να κινείται αναλόγως, είτε ορμώντας μπροστά είτε οπισθοχωρώντας. Ο Χόσνι Μουμπάρακ δεν την έχει αυτή την αίσθηση – κι αν την είχε, φαίνεται ότι τον εγκατέλειψε. Η πεισματική παραμονή του 82χρονου Αιγύπτιου πολιτικού στον προεδρικό θώκο, η εμμονή του να ρυθμίσει τις εξελίξεις στην επαναστατημένη χώρα του, προκαλεί εύλογα ερωτήματα για την ψυχική και σωματική υγεία του ανδρός, αλλά και γενικότερα, για την ψυχολογία του ηγέτη τη στιγμή της πτώσης.

Ο επί 30ετία πρόεδρος της Αιγύπτου, δικτάτωρ κατ’ ακρίβειαν, αρνήθηκε να αποχωρήσει ειρηνικά, και απείλησε τον λαό του με χάος. Αραγε αντελήφθη την τύχη του ομολόγου του Τυνήσιου προέδρου Μπεν Αλι, που απέδρασε από τη χώρα του, ντροπιασμένος και καταζητούμενος, κουβαλώντας τα πλούτη του, αλλά όχι και την τιμή του; Αραγε θυμάται τη θλιβερή τύχη του Σάχη της Περσίας, Ρεζά Παχλεβί, που εγκατέλειψε τη χώρα του επίσης ντροπιασμένος, αφού προηγουμένως έβαλε τα τανκς απέναντι στον λαό; Θυμάται ότι ο εξόριστος Σάχης περιπλανιόταν από χώρα σε χώρα, και εκλιπαρούσε τις ΗΠΑ για ιατρική περίθαλψη; Θυμάται ότι ο Πέρσης ηγεμών ετάφη σαν ξένος, στο Κάιρο, μακριά απ’ την πατρίδα του;

Περιτριγυρισμένος από αυλοκόλακες και έμφοβους καθεστωτικούς, ο βετεράνος αεροπόρος, σημαιοφόρος κάποτε της αραβικής υπερηφάνειας, έχει μεταβληθεί σε πεισμωμένο ανθρωπάριο που αρνείται να δει το τέλος, σε μισητό δικτάτορα με περιουσία δεκάδων δισ. από μίζες, σε προδότη του λαού του. Τώρα προφανώς διαπραγματεύεται την ασφαλή απόδρασή του και τη διασφάλιση του πλούτου του. Ισως τα καταφέρει, αλλά σίγουρα έχει χάσει την υστεροφημία. Στην Ιστορία της Αιγύπτου θα μείνει ως ο τύραννος που δολοφόνησε εκατοντάδες συμπολίτες του, που εκβίασε τον λαό του, πριν πέσει στην καταισχύνη και τη λήθη. Το σημαντικότερο προσόν του ηγέτη είναι να ξέρει να υποχωρεί. Και να αποχωρεί.

Και τώρα το δικό μου σχόλιο: Ως πότε ηγέτες, όπως ο προαναφερόμενος-μέσα σε αυτόν υπολογίζω και αυτόν που έχουμε εδώ-θα μάθουν να υποχωρούν και να αποχωρούν πριν η οργή των πολιτών γίνει κύμα και τους καταπιεί;;;

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Η στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων

Tο βρήκα και το παραθέτω, γιατί μου φάνηκε ενδιαφέρον


TRUELIES: Την επόμενη φορά που θα δείτε το δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση, δοκιμάστε να έχετε κατά νου , τα 10 παρακάτω σημεία που αναφερονται σε μια γαλλικη δημοσιευση Συντάχθηκε λοιπόν, μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ, η οποία αρχικά παρουσιαστηκε ως “δημιούργημα” του Ν. Τσόμσκι (ψευδώς), ενώ στην πραγματικοτητα έγινε από τη γαλλική αναρχική εφημερίδα "Le Grand " .Διαβάστε τις και θα καταλάβετε τους τρόπους με τους οποίους, από άνθρωποι μετατρεπόμαστε σε πρόβατα……

Προσωπικά, δε με αφορά αν το είπε ο Τσόμσκι ή κάποια εφημερίδα! Μου φάνηκε λογικό και μετά από σκέψη, βρήκα ότι αντικατοπτρίζει τη σύγχρονη παραγματικότητα, όπως και πολλά γεγονότα που βιώνουμε!

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Δ. Ιατρόπουλος: "Η Ελλάδα, δεν πέθανε ακόμη!" - Newsbomb.gr

Δ. Ιατρόπουλος: "Η Ελλάδα, δεν πέθανε ακόμη!" - Newsbomb.gr

Αιγυπτιακή Επανάσταση 25 Ιανουαρίου 2011

Τώρα που το κύμα έρχεται, ποιος το σταματά; Ουδείς δεν μπορεί πλεόν να παύσει τη δίψα του ανθρώπου για ελευθερία από την ένδεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ένοχοι οι πολιτικοί,που επέτρεψαν να εισβάλει αυτό το διεφθαρμένο σύστημα στην καθημερινότητα των πολιτών παγκοσμίως. Ένοχοι και αυτοί που από τη φτώχεια και την πείνα των άλλων, κέρδισαν χρήματα!Τιμή στον αιγυπτιακό λαό, γιατί αυτό του πρέπει, όπως και σε κάθε λαό που μάχεται για την Ελευθερία!
Εμείς, αλήθεια, πότε;

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Ισραηλινοί αντιρρησίες συνείδησης

Ακούστε τα λόγια μιας νέας κοπέλας και συνειδητοποιήστε την παγκόσμια κορο'ι'δία των διεφθαρμένων πολιτικών!

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ



Με το πρόσφατο θέμα των μεταναστών, προσφύγων και λαθρομεταναστών, ακούω σαν αντανακλαστικό τρομολαγνείας το επιχείρημα «αν θέλετε τους μετανάστες, πάρτε τους στο σπίτι σας». Αυτό αντανακλά επίσης και την άγνοια των σύγχρονων Ελλήνων για τις βασικές αρχές μιας μεγάλης επιστήμης που τις βάσεις της έθεσαν οι πρόγονοί τους: της ρητορικής. Το επιχείρημα τούτο δείχνει σε τι απόσταση βρίσκεται η σύγχρονη ελληνική σκέψη από την αρχαία. Απέχει, έτη δε φωτός, από τη λογική. Είναι  σοφιστεία και μπορεί ν’ απαντηθεί μόνο με εξίσου σοφιστικό τρόπο του τύπου: «αν δεν αντέχετε τους ανθρώπους, αλλάξτε πλανήτη».
Στο παράλογο, οφείλεις ν’ απαντάς με παράλογο. Τον βασικό αυτόν κανόνα θέτει στη «Ρητορική» του ο Αριστοτέλης, όπως επίσης θέτει και τους βασικούς κανόνες του διαλόγου και της πειθούς. Εξηγεί σε σημείο του έργου του πως ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος να πείσεις κάποιον λογικό, είναι να μιλήσεις σε αυτόν λογικά, να απευθυνθείς στη λογική του με επιχειρήματα και τεκμήρια. Αν δε, διαπιστώσεις το παράλογο στη σκέψη του άλλου, του συνομιλητή σου, οφείλεις, είτε να σωπάσεις είτε ν’ απαντήσεις και εσύ παράλογα.
Η επίκληση στη λογική λοιπόν, υπακούει στον ορισμό:»λογικό επιχείρημα και άρα ευσταθές ονομάζουμε τις λογικές προτάσεις (που ορίζονται ως σαφείς, ακριβείς και πλήρεις και που συνάδουν με την πραγματικότητα και ως τέτοιες μπορούν να υλοποιηθούν ή έχουν υλοποιηθεί) που διευθετούνται σε κλιμακωτή σειρά, για την απόδειξη μιας άποψης-θέσης.
Ενώ λοιπόν, το πρώτο μέρος της πρότασης «αν θέλετε τους μετανάστες» ισχύει λογικά, το δεύτερο μέρος «πάρτε τους στο σπίτι σας» είναι πέρα για πέρα παράλογο.
Πρώτον: διότι δεν υπάρχει, και κανείς δεν έχει, τέτοιο σπίτι που να χωρά τόσους μετανάστες' προσωπικά μένω σε δυάρι!
Δεύτερον: διότι η αγάπη κάποιου προς τον άνθρωπο δεν επιβάλλει τη συμβίωση, αλλά τη συμμετοχή και την ομαλή συνύπαρξη στην ίδια κοινωνία τη θεωρεί ανάγκη. Για τους λόγους αυτούς και σεβόμενη το μεγάλο δάσκαλο Αριστοτέλη-όπως και την αρχαία ελληνική σκέψη-που το έργο του διδάσκεται ως μάθημα κορωνίδα και σε διάσημα ξένα πανεπιστήμια, καλώ όσους  παραβιάζουν τη λογική, τουλάχιστον να μη δηλώνουν Έλληνες, εφόσον ο ελληνικός πολιτισμός είναι ο μόνος και, από ό,τι φαίνεται μέσω της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού (sic), παραμένει ο μόνος που μίλησε, διέδωσε και υποστήριξε το διάλογο, την κριτική σκέψη, το σεβασμό προς την έννοια του ανθρώπου και αναφέρθηκε στη δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η έννοια «Έλληνας» δεν αφορά το DNA, ούτε είναι εγγενής ιδιότητα. Είναι ιδιότητα που αποκτάται από όποιον προσεγγίζει, μελετά, αφομοιώνει με όλους τους πόρους του τη γνώση και τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού. Είναι κατάσταση στην οποία μετέχει καθένας που μαθαίνει να μιλά και να γράφει την ελληνική γλώσσα. Είναι αναβαθμός πολιτισμού. Καθένας που πιστεύει ότι είναι Έλληνας ας αναρωτηθεί πρώτα, αν γνωρίζει ή τουλάχιστον καταβάλλει προσπάθειες να γνωρίσει τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν την ελληνικότητά του. Ο Έλληνας, ο αληθινός Έλληνας, σίγουρος για τη δύναμη του πολιτισμού του, για τις αξίες του και με όπλο την πίστη του στον Άνθρωπο, δε φοβάται, δεν έχει λόγο. Είναι πεπεισμένος για τη ενάργεια και την ενέργεια που παρέλαβε από τον πολιτισμό αυτό που δεν ανησυχεί ούτε για το παρόν, ούτε για το μέλλον του. Όπως είπε και ο Μακρυγιάννης : "Η μοίρα πάντα μας κρατούσε ολίγους και όσα θεριά και αν προσπάθησαν να μας φάνε, τρώγανε από μας, αλλά έμενε και μαγιά". 
Συνεπώς: Η ελληνικότητα συνάδει με τον πολιτισμό και ως εκ τούτου, Έλληνας, και άρα πολιτισμένος, είναι μόνο εκείνος που εμπλέκεται στη διαδικασία του προβληματισμού και της κριτικής σκέψης, κρατώντας αποστάσεις από ψυχικά «πάθη», ακρότητες, μίση και παραλογισμούς.
Αλήθεια οι παρακάτω προτάσεις πόσο σας φαίνονται λογικές;
Ο γάιδαρος πετάει,
η  γη είναι επίπεδη και άρα
τα πυρηνικά είναι ακίνδυνα.
Σας πείθει;

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Το βρήκα στο blog OSTRIA και το θεώρησα ενδιαφέρον

Προπάντων ιεράρχηση

Tου Παντελή Μπουκάλα
 
Γειτόνισσά μας είναι η Ιταλία, γειτόνισσά μας και η Αλβανία και μάλιστα πιο κοντινή - και όχι μόνο γεωγραφικά· εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί ζουν εδώ, εδώ επίσης έχουν μετοικήσει περίπου τα μισά μέλη της ελληνικής μειονότητας, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι Ελληνες έχουν οικονομικά και άλλα συμφέροντα στην Αλβανία, με τις εκεί επιχειρήσεις τους. Ωστόσο, η Αλβανία σαν είδηση είναι σπανιότερη και από τις ειδήσεις τον Αύγουστο, τουλάχιστον την εποχή που είχε κάποια ισχύ ο γνωστός και ούτως ή άλλως υπερβολικός αφορισμός του Ουμπέρτο Εκο. Ακόμα και οι τρεις σκοτωμένοι στη διαδήλωση της περασμένης Παρασκευής στα Τίρανα δεν κρίθηκαν επαρκείς ώστε να αναβαθμιστεί το συμβάν στην κλίμακα ενδιαφέροντος των ελληνικών Μέσων.
Στα συντριπτικώς περισσότερα κανάλια μας, ούτε έκτακτες ανταποκρίσεις είδαμε, ούτε εκτενή ρεπορτάζ, ούτε τηλεφωνικές συνδέσεις με κάποιους που να ξέρουν κάπως καλύτερα τα πράγματα λόγω της ειδικότητάς τους, ή έστω με πολιτικούς, που όλο και κάτι θα έβρισκαν να πουν. Αλλά και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, η ίδια σιωπή·........ σε ελάχιστες βρέθηκε χώρος για ένα κάπως εμφανές «χτύπημα» της είδησης στην πρώτη σελίδα. Ενας κακεντρεχής πάντως ίσως και να έλεγε «καλύτερα έτσι», αν θυμόταν με ποια κόλπα είχαν πετύχει τις «αποκλειστικότητές» τους ορισμένοι φιλόδοξοι συμπατριώτες μας ρεπόρτερ, το 1997, τον καιρό της εξέγερσης: Εδιναν ένα πενηντάευρο, άντε ένα κατοστάευρο οι πιο γαλαντόμοι, στους ενόπλους, ώστε να στήσουν πρόχειρα ένα μπαμ-μπουμ την ώρα ακριβώς του δελτίου ειδήσεων των οχτώ. Ετσι, οι κατά φαντασίαν Πλίνιοι εμφανίζονταν μπαρουτοκαπνισμένοι, να μεταδίδουν τα «νέα» μέσα από την καρδιά της σύγκρουσης...
Αντίθετα, για την ενημέρωση όσον αφορά τον Καβαλιέρε και το ιταλικό μπούνγκα μπούνγκα δεν επιτρέπονται παράπονα. Οταν περνάνε επιτέλους στις εξωτερικές ειδήσεις, οι δίαυλοί μας προβάλλουν πρώτη και καλύτερη κάποια νέα σελίδα της ατέλειωτης μπερλουσκονιάδας ή αναμασούν ηδονικά τις παλαιότερες. Για ποια ακριβώς σκάνδαλα (πολιτικά και οικονομικά, εννοείται) κατηγορείται ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν μαθαίνουμε πολλά. Αυτά δεν είναι το κυρίως (ή το μοναδικό) θέμα, αλλά το απλό πρόσχημα. Ακούμε λοιπόν και ξανακούμε για τα επικλίνια ανδραγαθήματά του και ακούμε και τον ίδιο τον Μπερλουσκόνι να λέει και να ξαναλέει τα σεξιστικά ανέκδοτά του. Σαν φόντο σε όλα αυτά, σαν ορεκτικό μάλλον, χρησιμοποιούνται εικόνες των ελαφρότατα ντυμένων μανεκέν που γοήτευσαν η εξουσία του Ιταλικού πολιτικού και το χρήμα του. Λίγο περισσότερο αν προσέξεις, θα διακρίνεις ένα παράπονο στη φωνή του εκφωνητή· είναι σαν να θέλει να μας δώσει να καταλάβουμε πόσο νοστιμότερα θα ήταν κι εδώ τα πράγματα αν είχαμε να ασχοληθούμε με τις «πικάντικες» ερωτοδουλειές των πολιτικών και όχι με τα βαρετά ομόλογα.                 kathimerini.gr  

Μετανάστης; Πρόσφυγας; Ευτυχώς, όχι εγώ!

Χαίρομαι που ανήκω ως πολίτης σε μια χώρα που έχει αυτάρκεια, είναι ανεξάρτητη με όλη τη σημασία της λέξης πολιτικά και οικονομικά, που δεν αφεντεύεται από ξένα συμφέροντα. Είμαι ευτυχής που είμαι κάτοικος σε μια χώρα, που έχει μια ιδανική Δημοκρατία, που το Σύνταγμα και οι νόμοι της τηρούνται, που οι πολιτικοί ελέγχονται, οι δικαστικοί είναι αμερόληπτοι. Νιώθω υπερήφανη που ζω εδώ, που η Παιδεία και η Υγεία είναι προτεραιότητα σε αυτό το κράτος δικαίου, που η ανεργία αγγίζει μόλις το 2%, που όλοι σέβονται όλους, που η λέξη "εγκληματικότητα" αγγίζει το 1%. Ειλικρινά τελώ υπό κατάσταση ευτυχίας , που απολαμβάνω μια πόλη με πλατείες, δρόμους καθαρούς, που αντικρίζω μονίμως το κοινωνικό πρόσωπο σε όλες τις υπηρεσίες, που οι αστυνομικοί με σέβονται και σπεύδουν να με βοηθήσουν κάθε φορά που έχω ανάγκη. Ζω στον παράδεισο, αφού ζω εδώ, που δεν αντιμετωπίζω πληθωρισμό και ανέχεια, ανθρώπους σκυθρωπούς, μιζέρια, που είναι προστατευμένο το φυσικό περιβάλλον και που το μόνο που μπορώ να περιμένω είναι ένα πιο ευοίωνο και αισιόδοξο μέλλον. Ζω εν ολίγοις σε μια χώρα που θα τη ζήλευαν πολλοί, αφού το ρουσφέτι, η κομπίνα, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, η αρπαχτή είναι λέξεις  μόνο στα λεξικά και ιδέα δεν έχω τι σημαίνουν, αφού ποτέ μου δεν άκουσα και δεν είδα κάτι από αυτά.
Και ήρθαν Αυτοί και άρχισαν να τα σαρώνουν όλα. Μπήκαν στη ζωή μας από τα σύνορα, είτε ως μετανάστες είτε ως πολιτικοί πρόσφυγες. Πότε εγώ και το Έθνος μου είχα μεταναστεύσει ή είχα αναγκαστεί να πάω σε άλλη χώρα και να γίνω βάρος σε άλλη χώρα; ΠΟΤΕ! Η εθνική μου Ιστορία είναι γεμάτη από ένδοξες σελίδες, χωρίς εμπειρίες και μνήμες από σκλαβιές, βασανιστήρια, εξορίες, πτώματα από πείνα και εκτελέσεις, κατοχές. Η Ιστορία του Έθνους μου αποτελείται μόνο από επιτεύγματα, ανακαλύψεις και δημιουργίες του πνεύματος και τις τέχνης.
Και ήρθαν Αυτοί και αρχίζουν να τα χαλούν όλα. Ποτέ εγώ δεν έστειλα στρατιώτες στις χώρες τους που βομβαρδίζονταν. Ούτως ή άλλως ανήκω στην Ενωμένη Ευρώπη που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, που αρνείται να δει τα άλλα κράτη ως πεδία οικονομικού κέρδους, που επιθυμεί μόνο την ανάπτυξη του πολιτισμού και την ανταλλαγή πολιτιστικών στοιχείων, που ασκεί σε κάθε ευκαιρία βέτο, στο Συμβούλιο του Ο.Η.Ε., όταν διαπιστώσει πως κάποιο ισχυρό κράτος θέλει να σπείρει δυστυχία και θάνατο με επεκτατικό πόλεμο ή με την εμπλοκή του σε εμφύλιο, για να κερδίσει από το κακό.
Τι μου μαζεύτηκαν λοιπόν, εδώ στον τόπο μου, όλοι αυτοί οι δύστυχοι και μου χαλούν την ήρεμη ζωή που είχα, με τη σίγουρη εργασία, με τη βέβαιη σύνταξη να με περιμένει, με την τέλεια ιατρική μου και νοσηλευτική μου περίθαλψη; Τι ήρθαν να κάνουν όλοι αυτοί οι μπατίρηδες, οι βρωμιάρηδες, που μυρίζουν τα χνώτα τους από την πείνα και την εξαθλίωση;
Να φύγουν, να πάνε αλλού και αν δε φύγουν να τους διώξουμε εμείς! Εξάλλου η Ευρωπαϊκή Ένωση δε μας βλέπει σαν το φράχτη της, αλλά μας σέβεται ως χώρα και μας βοηθά ποικιλοτρόπως, αν παραστεί ανάγκη, ούτε μας απαγορεύει να τους προωθήσουμε στα εδάφη της, αφού κρίνουμε ότι μας προβληματίζουν όλοι αυτοί οι αλλόθρησκοι, φτωχομπινέδες. Αλλά και εμείς, όταν πρωτοήρθαν τους προσλάβαμε με μισθό ίσο με το μισθό των αυτοχθόνων, με ένσημα, με προγράμματα εκμάθησης της γλώσσας μας. Τους φροντίσαμε και μεριμνήσαμε γι' αυτούς και τώρα το έμαθαν και οι συγγενείς τους και ήρθαν και άλλοι και άλλοι και... φτάσαμε εδώ που φτάσαμε! Έχουν γίνει πολλοί, πάρα πολλοί! Δεν τολμώ να μπω σε ταξί και ο οδηγός είναι Ινδός! Δεν τολμώ να μπω σε λεωφορείο και τους έχω δίπλα μου. Γέμισαν και οι πλατείες και τα εγκαταλελειμμένα σπίτια από δαύτους. Λες και δεν είχαμε τέλεια οργανωμένα κέντρα υποδοχής προσφύγων. Αλλά, άμα ο άλλος είναι απολίτιστος τι περιμένει κανείς! Και σε πλατεία και σε παγκάκι και σε βαγόνι θα κοιμηθεί. Άσε και το άλλο. Δεν πλένονται, ντύνονται με άθλια ρούχα και η εμφάνισή τους είναι κιτς!
Προτείνω να τους διώξουμε ομαδικώς. Να τους πετάξουμε στη θάλασσα. Να τους αφήσουμε στη μέση του πελάγους να τους φάνε τα ψάρια.
Ας  έμεναν να πέθαιναν στον τόπο τους. Τι φταίω εγώ και η χώρα μου που έχουν αυτοί εκεί πόλεμο; Τι με νοιάζει εμένα για τους βομβαρδισμούς που υφίστανται, για τους νεκρούς που έχουν, για το γεγονός ότι ξένοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί  με στρατό διεξάγουν εκεί πόλεμο, για να τους κλέψουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους; Τι φταίω εγώ και η χώρα μου, αν εκεί δεν έχουν να ζήσουν, αν δεν έχει βρέξει χρόνια στη χώρα τους, αν τα φάρμακα των πολυεθνικών πωλούνται πανάκριβα και πεθαίνουν από ασιτεία και ασθένειες τα παιδιά τους;
Εγώ πάνω από όλα είμαι Χριστιανή και το "αγαπάτε αλλήλους" το εννοώ.
Εγώ είμαι και Ελληνίδα και υπηρετώ τα πανανθρώπινα ιδεώδη, τις αξίες, τα ιδανικά της φυλής μου, τον πολιτισμό που μου δίδαξε τον ξένιο Δία, την κατανόηση και μου έμαθε να βρίσκω λύσεις στα προβλήματα με τη σκέψη και το διάλογο.
Νιώθω όμως σίγουρη ότι αυτό το πρόβλημα θα λυθεί τάχιστα και θα μας αδειάσουν τη γωνιά σύντομα. Έχω πολιτικούς με πυγμή, ανιδιοτελείς, τίμιους, που μένουν άυπνοι για το καλό της πατρίδας και μεριμνούν για τους συμπολίτες τους και αυτοί θα βρούν τη λύση. Δεν ξεχνώ πως οι πολιτικοί μας έδωσαν αγώνες να μην μπει κανένας λαθρομετανάστης, που περιφρούρησαν τα σύνορα, που συζήτησαν με άλλες χώρες και βρήκαν από κοινού τρόπου να περιορίσουν τους πολέμους, την πείνα, το θάνατο που εξανάγκασε αυτούς τους υπανθρώπους να φτάσουν ως εδώ.
Έτσι μπορώ και κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια, ότι η δική μου ευτυχία και ευημερία δε θα μειωθούν από τους παρείσακτους ξένους. Ούτε με νοιάζει διόλου γι' αυτούς!
Όπως είπα και στην αρχή, τελώ υπό καθεστώς ευτυχίας και δε θ' αφήσω κανέναν να το αλλάξει αυτό.

Υ.Γ. Αν πιστεύεις έστω και ένα από αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω ότι είναι αλήθεια, όσον αφορά τη χώρα μας, τότε σου έχω αναφέρει και τους λόγους που εξανάγκασαν ανθρώπους να γίνουν μετανάστες και πρόσφυγες. Αν δεν το κατάλαβες από την αρχή... ε, τότε τι να πω. Ανήκεις στο 2% των ηλιθίων-πρόσφατη καταμέτρηση- αυτής της χώρας. Ευτυχώς όμως, που έχουμε τόσους μόνο ανόητους και έτσι εξηγείται γιατί ευημερούμε!

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ:ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ



Α. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ Το Βερολίνο προκειμένου να αντιμετωπίσει τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς του στόχους στην ευρύτερη ελληνική περιοχή, Λιβύη-Μ. Ανατολή-Βαλκάνια, είχε υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν σ'αυτήν και είχαν πεδίο δράσης την ευρύτερη περιοχή της.
Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων κατοχής. Επιπλέον η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της Λιβύης. Στόχος των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης-Μ. Ανατολής και η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων.
Από τα τελευταία εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το 20% του αντιμονίου, το 50% των ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου.
Την ίδια στιγμή για τους συμμάχους η μοναδική πύλη των Βαλκανίων ήταν και παρέμενε η Ελλάδα. Λόγω αυτών, η γερμανική απαίτηση για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα ήταν ανελαστική και είχε προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις ακόμα και της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου που απειλούσε με παραίτηση.
Page 1 of 7Παράλληλα ο Μουσολίνι όπως και ο Γερμανός πληρεξούσιος για την Ελλάδα, Γκύντερ Αλτενμπουργκ πίεζαν το Βερολίνο να μειώσει τα έξοδα κατοχής για την Ελλάδα.
Το πρόβλημα των μοναδικά υπέρογκων δαπανών κατοχής συνόδευε η "παντός αγαθού" λεηλασία του τόπου, φυσικό επακόλουθο της οποίας ήταν ο λιμός. Ο Αλτενμπουργκ από τις πρώτες ημέρες προειδοποιούσε το Βερολίνο για τον επερχόμενο υποσιτισμό.
Παράλληλα ο εκπρόσωπος του Βατικανού, νούτσιος Α. Ρονκάλι, ο μετέπειτα πάπας Ιωάνης ΚΓ', μετά από έρευνες του, διαπίστωνε τριπλασιασμό των θανάτων σε Αθήνα-Πειραιά λόγω λιμού τον χειμώνα 1941-42 και ο Γκαίμπελς σημείωνε στο ημερολόγιό του, ".... η πείνα (στην Ελλάδα) έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση".
Το πρόβλημα του λιμού καθιστούσε οξύτερο το Λονδίνο που είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα για να εξωθήσει τον ελληνικό πληθυσμό προς την αντίσταση. Η πείνα, η ανομία και τα φιλοαγγλικά αισθήματα γίνονταν τόσο απειλητικά που οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να τα αγνοήσουν. Ο υποσιτισμός τους απασχολούσε γιατί υποκινούσε λαϊκές αντιδράσεις και την αντίσταση.
Έτσι οι Δυνάμεις Κατοχής οδηγήθηκαν σε μια αδήριτη πραγματικότητα δύο ανελαστικών και αντικρουομένων απαιτήσεων. Από τη μια η κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα τον στρατιωτικών επιχειρήσεων του άξονα στην ευρύτερη περιοχή της και από την άλλη η πείνα που οδηγούσε στην εξέγερση και στην αντίσταση.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι Δυνάμεις Κατοχής, τον Οκτώβριο του 1941, θα στείλουν στην Ελλάδα οικονομικούς τεχνοκράτες, δίχως όμως κάποιο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων, από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο του 1942 στη Ρώμη.
Η γερμανική επιμονή για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα οδηγούσε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη. Τότε ο Ιταλός τραπεζίτης και οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα, Ντ'Αγκοστίνι, θα προτείνει τη λύση του δανείου.
Page 2 of 7
Δηλαδή οι πέρα από τις δαπάνες κατοχής αναλήψεις να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο προς την Γερμανία και την Ιταλία.
Β. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14.3.1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Άλτενμπουργκ και Γκίτζι.
Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα. Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με την ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942 και ο Γκίτζι με το σημείωμά του Νο4/6406/461/23. 3.1942.
Σύμφωνα μ'αυτήν: • Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ. (άρθρο 2). • Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας ως άτοκο, σε δραχμές δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3). • Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4). • Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).
Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Οι δανειακές αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων προκαταβολών, το ύψος και η διάρκεια των οποίων δεν προσδιοριζόταν. Επίσης δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η εξόφληση του, ενώ προσδιοριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές.
Με το εμπιστευτικό έγγραφο 409/2.4.1942 ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έδινε εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματική διακοίνωση του Αλτενμπουργκ και να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές προκαταβολές.
Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν τρεις τροποποιήσεις με κοινή βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές μετατρέπουν την αρχική αναγκαστική σύμβαση σε συμβατική.
Page 3 of 7
Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι αναγκαστικό και μεταπίπτει σε κοινό συμβατικό δάνειο. Με την πρώτη τροποποίηση (2.12.1942) ορίζεται ότι τα δανειακά ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943 (άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3).
Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο λόγω υπερημερίας. Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού νομίσματος και έντοκο.
Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται (δίχως τους τόκους) σε 227.940.201 εκ. δολ. το 1944 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ. μετακατοχικά μάρκα. Με τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεται σε κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ.
Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι συμβατικό και όχι αναγκαστικό, σταθερού νομίσματος και από τον Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι επανορθωτική. Ως τέτοια δεν εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου 1953 που αναστέλει την καταβολή των επανορθώσεων και αποζημιώσεων.
Γ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη των Παρισίων το 1946 και στη διάσκεψη των ΥΠΕΞ των τεσσάρων Μ.Δ. το Νοέμβριο του 1947, διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και ζητούσε την επιστροφή του.
Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο . • Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης. • Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου. • Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966.
Τότε η Γερμανία πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι του δανείου είχε παραιτηθεί εγγράφως ο Κ. Καραμανλής. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε προφορική παραίτηση Καραμανλή, πράγμα που διέψευσε ο Κ. Καραμανλής. Τέλος με τη ρηματική της διακοίνωση στις 31.3.1967, η Γερμανία δεχόταν ότι δεν υπήρξε παραίτηση Καραμανλή.
Page 4 of 7
• Το 1974 το ανακίνησε ο Ζολώτας. • Στις 18.4.1991 το έθεσε ανεπίσημα και προφορικά ο τότε ΥΠΕΞ Α. Σαμαράς στο Γερμανό ομόλογό του. • Στις 14.11.1995 το έθεσε η Ελλάδα με ρηματική διακοίνωση.
Η Γερμανία σταθερά το απορρίπτει, με τα επιχειρήματα: • Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου. • Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το 1990 παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967. • Ύστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. (Η Ελλάδα το διεκδικεί από το 1945).
Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη επιχειρημάτων. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει και το τυπικό επιχείρημα που θα μπορούσε να προβληθεί, εκείνο του χωρισμού της Γερμανίας.
Επομένως είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά (νομικά). Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος ή οποιοσδήποτε μέτοχος της (πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και ο ελληνικός λαός μέσω των συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του.
Τέλος την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει το προηγούμενο της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική Γερμανία είχε επιβάλλει παρόμοια κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η τότε Δ. Γερμανία επέστρεψε (αντίστοιχα το 1956 και 1971).
Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το ελληνικό κράτος κατά παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης της Χάγης του 1909 και το οποίο ισχύει και σήμερα.
Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η ναζιστική Γερμανία είχε χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή του, ενώ και ο καγκελάριος Ερχαρντ, το 1964, είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του μετά την επανένωση της Γερμανίας.
Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος για το οικονομικό ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44.
Page 5 of 7
Ενδεικτικά και μόνο είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο πληθωρισμός αυξήθηκε 15,3 εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την Ελλάδα υποχρέωσε η τότε Γερμανία να της καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις.
Αυτό το ολοκαύτωμα το αναγνώρισαν οι Ιταλοί: "Η Ελλάδα είναι στημένη σαν λεμόνι", έλεγε ο Γκίτζι.
Αποκορύφωμα ο Μουσολίνι, που έλεγε ότι "... οι Γερμανοί άρπαξαν από τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών τους...".
Αλλά και ο Γερμανός Υπ. Οικονομίας, Φουνκ, τον Ιούνιο του 1943 έγραφε σε άρθρο του ότι, "η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου, όπως ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρώπης".
Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε στον εξωτερικό δανεισμό.
Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή του κατοχικού δανείου είναι η μετά το 1990 ενωμένη και δημοκρατική Γερμανία. Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα τα μετακατοχικά φιλογερμανικά αισθήματα, όπως τα χαρακτήρισε ο καγκελάριος Κολ, του ελληνικού λαού και γι' αυτό ακέραια την ευθύνη φέρει η γερμανική κυβέρνηση.
Του Τάσου Μηνά Ηλιαδάκη**

Πηγές: 1. National Archires, Waschington, DC: Τ. 120/2481/Ε259713-715,
"Promemoria", 23.9.1942 και Τ-120/166/81370- 5,Altenburg-Berlin, 4.9.42). 2. Σωτ. Γκοτζαμάνης, κατοχικό δάνειο και δαπάναι κατοχής, Θεσ/κη 1954, σ. 5 Γ. Τσολάκογλου, Απομνημονεύματα, Αθήνα 1950, σ. 210, 212, 215, 218, 219, 234.
Κ. Λογοθετόπουλος, Ιδού η αλήθεια, Αθήνα 1948, σ. 49. 3. National Archives, ο.π. 4. Τ. Ηλιαδάκης, Οι επανορθώσεις και το γερματικό κατοχικό δάνειο, εκδ. Δετοράκη, Αθήνα 1997, σ. 83-101. 5. Ηλιαδάκης, σ. 111 Heinz Richter, Δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα, Εξάντας Αθήνα, 1975 σ. 155, 157. 6. Ηλιαδάκης ο.π. 7. Χ. Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστικα, Παπαζήσης, Αθήνα (χ.χ.), Τ1, σ. 194.
Page 6 of 7
8. W. Medlicott, The economic Blockade, Λονδίνο, 1959, Τ2, σ. 254. Η. Βενέζης, Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, Εστία, Αθήνα, 1981, σ. 113. 9. Richter, Τ. σ. 155 σημείωση, 255, 257. 10. Γκοτζαμάνης, σ. 2 Τσολάκογλου, σ. 208-210.
11. Αρχεία ΥΠΕΞ, έκθεση Λαμπρούκου, σ. 9-11. Λογοθετόπουλος, σ. 48, Τσολάκογλου, σ. 211, Γκοτζαμάνης, σ. 3, 23, 24, 31. Α. Αγγελόπουλος, Οικονομικά Τ.Α., Παπαζήσης, Αθήνα 1974, σ. 142, 167, 179, 190, 191. 12. Τη δανειακή σύμβαση βλέπε• Ηλιαδάκης, σ. 297. 13. Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά και το έγγραφο 409/2.4.1942. 14. Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά, σ. 4. 15. Β. Μαθιόπουλος, "400 εκ. μάρκα μας χρωστά η Βόνη", Βήμα, 2.6.1991. 16. Ηλιαδάκης, σ. 158, 164, 171. 17. Ηλιαδάκης, σ. 200, 202, 203-205 Αγγελόπουλος, Οικονομικά, Τ. σ. 201-205, 209. Βήμα 18.10.1966, σ. 7 έκθεση Α. Παπανδρέου και επιστολή Κάιζερ, σ.9, Πρακτικά Βουλής 28.5.1991 αγόρευση Α. Παπανδρέου. 18. Ηλιαδάκης, σ. 212-213. 19. Mark Mazower, Στην Ελλάδα του Χίτλερ, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1994, σ. 93. 20. G. Ciano, tagebucher 1939-1943 Βern 1946, σ. 353. 21. Γερμανοελληνικά Οικονομικά Νέα, Ιούνιος 1943, σ. 2.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 25/1/2010 στην καθημερινή πρωινή εφημερίδα της Κρήτης Η ΠΑΤΡΙΣ. ** Ο Τάσος Μ. Ηλιαδάκης είναι Μαθηματικός, Πολιτειολόγος, Δρ. Κοινωνιολογίας, καθηγητής Σχολής Εθνικής Ασφάλειας. Μέλος της Ελληνικής Επιτροπής στη διεθνή Συνδιάσκεψη για το χρυσό των Ναζί στο Λονδίνο το 1997, εισηγητής στην ελληνογερμανική διάσκεψη Δελφών το 1996 και στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη Αλεξανδρούπολης το 2005 για το Δημόσιο Χρέος.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_8130.html#ixzz0ojw6zXdc
Page 7 of 7