Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011



Τoυ Νικου Γ. Ξυδάκη

Ο ηγέτης πρέπει να έχει πολλά προσόντα. Το πιο χρήσιμο είναι η αίσθηση της Ιστορίας, να είναι σε θέση, δηλαδή, να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της στιγμής και να κινείται αναλόγως, είτε ορμώντας μπροστά είτε οπισθοχωρώντας. Ο Χόσνι Μουμπάρακ δεν την έχει αυτή την αίσθηση – κι αν την είχε, φαίνεται ότι τον εγκατέλειψε. Η πεισματική παραμονή του 82χρονου Αιγύπτιου πολιτικού στον προεδρικό θώκο, η εμμονή του να ρυθμίσει τις εξελίξεις στην επαναστατημένη χώρα του, προκαλεί εύλογα ερωτήματα για την ψυχική και σωματική υγεία του ανδρός, αλλά και γενικότερα, για την ψυχολογία του ηγέτη τη στιγμή της πτώσης.

Ο επί 30ετία πρόεδρος της Αιγύπτου, δικτάτωρ κατ’ ακρίβειαν, αρνήθηκε να αποχωρήσει ειρηνικά, και απείλησε τον λαό του με χάος. Αραγε αντελήφθη την τύχη του ομολόγου του Τυνήσιου προέδρου Μπεν Αλι, που απέδρασε από τη χώρα του, ντροπιασμένος και καταζητούμενος, κουβαλώντας τα πλούτη του, αλλά όχι και την τιμή του; Αραγε θυμάται τη θλιβερή τύχη του Σάχη της Περσίας, Ρεζά Παχλεβί, που εγκατέλειψε τη χώρα του επίσης ντροπιασμένος, αφού προηγουμένως έβαλε τα τανκς απέναντι στον λαό; Θυμάται ότι ο εξόριστος Σάχης περιπλανιόταν από χώρα σε χώρα, και εκλιπαρούσε τις ΗΠΑ για ιατρική περίθαλψη; Θυμάται ότι ο Πέρσης ηγεμών ετάφη σαν ξένος, στο Κάιρο, μακριά απ’ την πατρίδα του;

Περιτριγυρισμένος από αυλοκόλακες και έμφοβους καθεστωτικούς, ο βετεράνος αεροπόρος, σημαιοφόρος κάποτε της αραβικής υπερηφάνειας, έχει μεταβληθεί σε πεισμωμένο ανθρωπάριο που αρνείται να δει το τέλος, σε μισητό δικτάτορα με περιουσία δεκάδων δισ. από μίζες, σε προδότη του λαού του. Τώρα προφανώς διαπραγματεύεται την ασφαλή απόδρασή του και τη διασφάλιση του πλούτου του. Ισως τα καταφέρει, αλλά σίγουρα έχει χάσει την υστεροφημία. Στην Ιστορία της Αιγύπτου θα μείνει ως ο τύραννος που δολοφόνησε εκατοντάδες συμπολίτες του, που εκβίασε τον λαό του, πριν πέσει στην καταισχύνη και τη λήθη. Το σημαντικότερο προσόν του ηγέτη είναι να ξέρει να υποχωρεί. Και να αποχωρεί.

Και τώρα το δικό μου σχόλιο: Ως πότε ηγέτες, όπως ο προαναφερόμενος-μέσα σε αυτόν υπολογίζω και αυτόν που έχουμε εδώ-θα μάθουν να υποχωρούν και να αποχωρούν πριν η οργή των πολιτών γίνει κύμα και τους καταπιεί;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια: