Η παρωδία του "ΑΝ" δια χειρός Βάρναλη

Το ποίημα ‘Αν’ του R.Kipling, το έχετε διαβάσει οι περισσότεροι… Αν όχι διαβάστε το…
Αυτό που δεν έχετε διαβάσει ίσως είναι η παρωδία του δια χειρός Κ.Βάρναλη…
Για όλους τους οσφυοκάμπτες και τους λοβοτομημένους που μας περιτριγυρίζουν και μας κυβερνούν:

“Αν ημπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι

σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη,

αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν,

αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων,

κι αν το κακό που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις,

κι αν όσα ψέματα σου λεν με πιότερα απανταίνεις,

κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε

κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.

Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις

κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο,

το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις

το νικητή, μα και τους δυό ξετσίπωτα προδίνεις,

αν ο τι γράφεις κι ό, τι λες, το ξαναλέν κ’ οι άλλοι

γι’ αληθινό- να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη,

αν λόγια κ’ έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας

τα διαβολοσκορπά και συ ξαναμολάς καινούριον.

Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα

και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις,

κι αν να πλερώνεις την πεντάρα που χρωστάς αρνιέσαι

και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το ‘ χεις,

αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις

γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν’ αποδίδουν,

αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος

κι αν όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός»! εσύ φωνάζεις «πίσω»!

Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου

κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυό λυγάς τη μέση

κι αν μήτε φίλους μήτε εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις

και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν,

αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις

και μόνο, αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,

δικιά σου θά ναι τούτ’ η Γης μ’ όλα τα κάλλη πού' χει

κ’ έξοχος θά σαι Κύριος, αλλ’ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕ ΘΑ’ ΣΑΙ ” .

Κ.ΒΑΡΝΑΛΗΣ

Υ.Γ. Το βρήκα στο face book από Γιάννη Καραπιπέρη

Πώς οι άνθρωποι γίνονται τέρατα ή ήρωες!

Έτσι γίνεσαι τέρας ή ήρωας! Δείτε για να καταλάβετε τι σημαίνει ΕΞΟΥΣΙΑ και πώς εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους, πώς τους καθοδηγεί!

Τoυ Νικου Γ. Ξυδάκη

Ο ηγέτης πρέπει να έχει πολλά προσόντα. Το πιο χρήσιμο είναι η αίσθηση της Ιστορίας, να είναι σε θέση, δηλαδή, να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της στιγμής και να κινείται αναλόγως, είτε ορμώντας μπροστά είτε οπισθοχωρώντας. Ο Χόσνι Μουμπάρακ δεν την έχει αυτή την αίσθηση – κι αν την είχε, φαίνεται ότι τον εγκατέλειψε. Η πεισματική παραμονή του 82χρονου Αιγύπτιου πολιτικού στον προεδρικό θώκο, η εμμονή του να ρυθμίσει τις εξελίξεις στην επαναστατημένη χώρα του, προκαλεί εύλογα ερωτήματα για την ψυχική και σωματική υγεία του ανδρός, αλλά και γενικότερα, για την ψυχολογία του ηγέτη τη στιγμή της πτώσης.

Ο επί 30ετία πρόεδρος της Αιγύπτου, δικτάτωρ κατ’ ακρίβειαν, αρνήθηκε να αποχωρήσει ειρηνικά, και απείλησε τον λαό του με χάος. Αραγε αντελήφθη την τύχη του ομολόγου του Τυνήσιου προέδρου Μπεν Αλι, που απέδρασε από τη χώρα του, ντροπιασμένος και καταζητούμενος, κουβαλώντας τα πλούτη του, αλλά όχι και την τιμή του; Αραγε θυμάται τη θλιβερή τύχη του Σάχη της Περσίας, Ρεζά Παχλεβί, που εγκατέλειψε τη χώρα του επίσης ντροπιασμένος, αφού προηγουμένως έβαλε τα τανκς απέναντι στον λαό; Θυμάται ότι ο εξόριστος Σάχης περιπλανιόταν από χώρα σε χώρα, και εκλιπαρούσε τις ΗΠΑ για ιατρική περίθαλψη; Θυμάται ότι ο Πέρσης ηγεμών ετάφη σαν ξένος, στο Κάιρο, μακριά απ’ την πατρίδα του;

Περιτριγυρισμένος από αυλοκόλακες και έμφοβους καθεστωτικούς, ο βετεράνος αεροπόρος, σημαιοφόρος κάποτε της αραβικής υπερηφάνειας, έχει μεταβληθεί σε πεισμωμένο ανθρωπάριο που αρνείται να δει το τέλος, σε μισητό δικτάτορα με περιουσία δεκάδων δισ. από μίζες, σε προδότη του λαού του. Τώρα προφανώς διαπραγματεύεται την ασφαλή απόδρασή του και τη διασφάλιση του πλούτου του. Ισως τα καταφέρει, αλλά σίγουρα έχει χάσει την υστεροφημία. Στην Ιστορία της Αιγύπτου θα μείνει ως ο τύραννος που δολοφόνησε εκατοντάδες συμπολίτες του, που εκβίασε τον λαό του, πριν πέσει στην καταισχύνη και τη λήθη. Το σημαντικότερο προσόν του ηγέτη είναι να ξέρει να υποχωρεί. Και να αποχωρεί.

Και τώρα το δικό μου σχόλιο: Ως πότε ηγέτες, όπως ο προαναφερόμενος-μέσα σε αυτόν υπολογίζω και αυτόν που έχουμε εδώ-θα μάθουν να υποχωρούν και να αποχωρούν πριν η οργή των πολιτών γίνει κύμα και τους καταπιεί;;;

φόβος: Ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας

Ο Φόβος πλήττει εκείνον που έχει να χάσει τα περισσότερα... Εύκολα δε, αλλάζει στρατόπεδο!

Η στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων

Tο βρήκα και το παραθέτω, γιατί μου φάνηκε ενδιαφέρον

TRUELIES: Την επόμενη φορά που θα δείτε το δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση, δοκιμάστε να έχετε κατά νου , τα 10 παρακάτω σημεία που αναφερονται σε μια γαλλικη δημοσιευση Συντάχθηκε λοιπόν, μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ, η οποία αρχικά παρουσιαστηκε ως “δημιούργημα” του Ν. Τσόμσκι (ψευδώς), ενώ στην πραγματικοτητα έγινε από τη γαλλική αναρχική εφημερίδα "Le Grand " .Διαβάστε τις και θα καταλάβετε τους τρόπους με τους οποίους, από άνθρωποι μετατρεπόμαστε σε πρόβατα……

Προσωπικά, δε με αφορά αν το είπε ο Τσόμσκι ή κάποια εφημερίδα! Μου φάνηκε λογικό και μετά από σκέψη, βρήκα ότι αντικατοπτρίζει τη σύγχρονη παραγματικότητα, όπως και πολλά γεγονότα που βιώνουμε!

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Δ. Ιατρόπουλος: "Η Ελλάδα, δεν πέθανε ακόμη!" - Newsbomb.gr

Δ. Ιατρόπουλος: "Η Ελλάδα, δεν πέθανε ακόμη!" - Newsbomb.gr

Αιγυπτιακή Επανάσταση 25 Ιανουαρίου 2011

Τώρα που το κύμα έρχεται, ποιος το σταματά; Ουδείς δεν μπορεί πλεόν να παύσει τη δίψα του ανθρώπου για ελευθερία από την ένδεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ένοχοι οι πολιτικοί,που επέτρεψαν να εισβάλει αυτό το διεφθαρμένο σύστημα στην καθημερινότητα των πολιτών παγκοσμίως. Ένοχοι και αυτοί που από τη φτώχεια και την πείνα των άλλων, κέρδισαν χρήματα!Τιμή στον αιγυπτιακό λαό, γιατί αυτό του πρέπει, όπως και σε κάθε λαό που μάχεται για την Ελευθερία!
Εμείς, αλήθεια, πότε;

Ισραηλινοί αντιρρησίες συνείδησης

Ακούστε τα λόγια μιας νέας κοπέλας και συνειδητοποιήστε την παγκόσμια κορο'ι'δία των διεφθαρμένων πολιτικών!