Στη χώρα τούτη τη μικρή!

Στη χώρα τούτη τη μικρή,ομάδα ολιγάριθμων τρελών κόβει βόλτες. Αποσπασμένοι από το σύνολο των βολεμένων, των αδιάφορων, των απαισιόδοξων,  φτιάχνουν τη δική τους Ιστορία, μην υπακούοντας στα κελεύσματα των κατά καιρούς λαοπλάνων και ληστών της περηφάνειας λαών και λαών.
Αυτοί λοιπόν οι τρελοί, χρόνους πολλούς κονταροχτυπιούνται με το σύστημα και έτοιμοι σαν από καιρό, δεν έχουν τίποτα στην κατοχή τους. Ορίζουν μόνο τη σκέψη τους και επιδίδονται σε ένα άνευ προηγουμένου σφυρηλάτημα των δημόσιων υπηρεσιών του τύπου:"Ήρθα να με εξετάσετε, καλοί μου εφοριακοί, μήπως και έχω κλέψει το Δημόσιο, μήπως και σας χρωστώ κάτι. Σπίτι; Δεν έχω, Αυτοκίνητο; Δεν έχω. Καταθέσεις σε τράπεζα; Δεν έχω. Μισθό; Δεν έχω. Τελώ υπό κατάσταση ανεργίας". "Ή δεν έχω παραδάκι, παπά μου, να ρίξω για κερί, μα ...ο έχων δυο χιτώνας,... οπότε δώσ' μου εσύ"!
Χλευασμός της εξουσίας. Κοροϊδία του παλιού "καλού" συστήματος, που θέλει την ιεραρχία μαξιλάρι του. Όμως τούτοι οι τρελοί δεν έχουν τίποτα για να τους κλέψουν οι λογής εξουσίες. Μόνο η φόδρα της τσέπης τους κρέμεται σα γλώσσα που βγήκε. Ανύπαρκτη η λέξη "ιδιοκτησία"στο λεξικό τους.

Ας σοβαρευτούμε όμως!

 Τώρα που τα όρια στενεύουν, τώρα που αρχίζουν ν' ακονίζονται λάμες και μαχαίρια, τώρα που ο τριγμός σεισμού γίνεται ολοένα και πιο αισθητός, τώρα που μουδιάζουνε τα γόνατα από την αναμονή μπροστά στα γκισέ του ΟΑΕΔ, τώρα που αυτός που κρατά το τίποτα το μοιράζεται με τον άλλο του καθόλου, τώρα που φτάνει όπου νά'ναι και το κρύο, τώρα που αδειάζουν οι δρόμοι από χαμόγελα και τα μαγαζάκια αναγράφουν στην πόρτα τους το "Πωλείται" και το "Ενοικιάζεται", τούτοι οι τρελοί, προφήτες που λιθοβολούνταν από καιρό, πολλαπλασιάζουν με τη μαγιά τους σύγνεφα σωρό.
Τώρα οι πλατείες της μεγάλης και βρώμικης πόλης αρχίζουν να γεμίζουν από κραυγές και θυμό που πασαλείβει σαν πίσσα τους τοίχους τριγύρω.
Προς το παρόν, η φούντα του τσολιά στέκει στη θέση της, γαργαλώντας τα ακροδάχτυλα πεσμένου αγνώστου στρατιώτου, απορημένου πλέον, γιατί θανατώθηκε για άλλη μια φορά από εκρροές υπερηφάνειας και πληθώρας σάλιου στη θέα και μόνον ενός Ε που τέμνεται οριζοντίως από δυο γραμμούλες. Πάντως το Μάρμαρό του δε μετακινείται. Ο Παρθενώνας απόδειξη. Αν και πίσω από αυτόν τον άγνωστο νεκρό έχουν δεκαετίες ταμπουρωθεί η οικογενειοκρατία της μίζας και της ρεμούλας, η σαπίλα της πιο διεφθαρμένης γενιάς πολιτικών. Αναγνωρίζω ότι η πάσης φύσεως εξουσία πάντα κρατούσε το χέρι του ανήθικου κέρδους,αλλά από το άλλο χέρι κρατούσε ένα-δυο προσχήματα-στάχτη στα μάτια. Αλλά τούτη η γενιά πήδησε τα όρια και μαζί ανθρώπους και ανθρώπους.
Αλλά ο μήνας των οργισμένων παλιάτσων εγγύς. Ανατρέπονται νούμερα και αριθμοί που γράφονται στα μπαχαλόχαρτα κατοχικού ΔυΝαΤού στρατεύματος. Φωνές από παντού εξαπλώνονται σαν την πανούκλα, σε όλην την Ευρώπη! Ο Μεσαίωνας επέστρεψε και η Ιερή Συμμαχία-Εξέταση είναι πάλι εδώ. Μας κυκλώνουν η εποχή και τα συμφέροντα των αντικαταστατών της απολυταρχίας- δε βγάζω έξω και το ράσο- ολούθε. Τα σύγνεφα όμως, των τρελών που είπα, πληθαίνουν! Έρχεται η εκτίναξη τση κεφαλής και θα ξεκινήσει, ελπίζω, από τούτη τη μικρή γη, από τη χώρα τούτη τη μικρή. Το πειραματόζωο καλούμενο "Ελλάς" των Ευρωπαίων ομολόγων και γνήσιων απογόνων των βασιλιάδων, που παίζανε και παίζουνε στα ζάρια τους, πλήθος αμαθών, δεν το βλέπω για πολύ ν' αντέχει τα πειράματα. Θα σπάσει το κλουβί και τις αλυσίδες που το κρατούν ακινητοποιημένο και θα χυθεί, αφηνιασμένο, παρασύροντας και άλλα πειραματόζωα σε μήκη και πλάτη.
Η αδιαφορία και η ηττοπάθεια κακοί σύμβουλοι και κακότερος όλων ο ατομικισμός. Η μούγκα, η σιωπή, που πνίγεται και γυρίζει προς τα μέσα, αρρωσταίνει όποιον την καταπίνει. Σε λίγο θα ηχήσουν οι σειρήνες.Συγκυρία δεν ήταν, ούτε σύμπτωση που τις δοκίμασαν πρόσφατα, για να δουν, λέει, αν δουλεύουν ακόμα. Το νιώθουνε οι συνταγογράφοι της ένδειας ότι το σπυρί όπου νά'ναι θα σπάσει και το πύον θα πεταχθεί, λερώνοντας τα σατέν σεντόνια τους. Μπροστά τις σειρήνες για καλό και για κακό,λοιπόν!
Πρόσφατα μίλησα και με έναν άλλο τρελό. Είπε: Η είσπραξη της ηλίθιας πρακτικής του συσσωρεύειν, όπως κι όσο μπορεί καθείς, ζητά τώρα την εκδίκησή της, από όσους την ακολούθησαν, απλά γιατί στερούσε από άλλους την ίδια στιγμή, λίγο καθαρό νερό και ένα πιάτο ρύζι, ένα ποτήρι γάλα και μια μπουκιά ψωμί.
Αυτοί που την ακολούθησαν πίστεψαν στην ψευδαίσθηση ότι θα γίνουν σαν τα ανθρωπάρια VIP ποικίλων δραστηριοτήτων, που κοσμούν περιοδικά και οθόνες. Τούτο το μοτίβο ζωής τους πούλησαν και αυτοί πιάσαν και το κατάπιαν. Και τώρα; Τώρα που η ψευδαίσθηση τράβηξε κουρτίνα, τώρα που η πιστωτική απειλεί, τώρα που η Τράπεζα δεν αφήνει τους τραπεζίτες στο στόμα να λειτουργήσουνε, τώρα που κάθε λογαριασμός ποζάρει σαν τον εφιάλτη με νούμερο ΑΦΜ, τώρα που η δουλειά μετριέται σε ψίχουλα, τώρα που και η γάζα στο νοσοκομείο πληρώνεται και από τον ασφαλισμένο του ΙΚΑ, τώρα που η ανασφάλεια τρύπωσε σε κάθε πόρτα και χορεύει στο δωμάτιο καρσιλαμά, τώρα που είναι θηλιά ατυχίας να είσαι γυναίκα, νέος, συνταξιούχος, το νιώθει ο όχλος των προδομένων παλιάτσων ότι αλλού το όνειρο και αλλού το θαύμα!
Και σίγουρα δε θέλουν να δουν να τιμώνται με Μάρμαρο σκαλισμένο στον Άγνωστο Πολίτη, μετά από χρόνια, συνοδεία παρελάσεων που ενταφιάζουν τη συνείδηση.
Αναμένω, προσμένω, περιμένω...και ...πίσω από την τσέπη μου που κρέμεται σα γλώσσα κοροϊδίας, χαμογελώ πονηρά, γνήσια τρελή!